Postcast Groene Gasten #15

🎙️ Podcast Groene Gasten #15

Het persoonlijke is politiek. We kennen de slogan, maar in hoeverre raakt beleid nu écht aan onze identiteit? Is wie wij zijn ook verweven met de grote vraagstukken van onze tijd, zoals de klimaatcrisis en ongelijkheid? En moeten partijen hier dan ook politiek mee bedrijven, volgens Asante en Oulahsen?

Beluister deze aflevering van Groene Gasten via je favoriete podcast-app of via onderstaande link (en vergeet niet je te abonneren!).

Reacties

31 mei 22

Gosse

techniek...

Ik ben na een minuut of 10 afgehaakt omdat de opname regelmatig onverstaanbaar werd.
Of lag dat aan mijn afspeelapparaat?

01 juni 22

Hans Rodenburg

Dag Gosse, wat vervelend! De…

Dag Gosse, wat vervelend!
De opname is helemaal gecheckt en zou het in principe goed moeten doen.
Hopelijk lukt het met een ander afspeelapparaat.

09 juni 22

Roel

geen GroeneGasten e-mail adres?

Dag beste mensen,

Ik heb laatst deze aflevering geluisterd en wilde een e-mail sturen met wat opmerkingen of vragen maar ik zie niet echt een e-mail adres vermeld. Dus ik dacht ik zet het hier maar neer.

 

Sinds ik mag stemmen heb ik (bijna altijd) op GL-gestemd, het is dus ook niet verrassend dat ik het vaak roerend eens ben met de podcast. Soms heb ik wel wat vraagtekens, vooral als er gereageerd wordt alsof het volkomen logisch is, terwijl ik er ietsjes anders over denk. Zo was het ook bij deze aflevering. Met name toen ik wat verder luisterde en hoorde dat de één de ander (of zelfs zichzelf) tegenspreekt met dezelfde zelfverzekerdheid als eerder, terwijl een discussie uitbleef. Het meningsverschil werd niet eens even belicht. Het gebeurde niet vaak, maar de twee keer dat ik het registreerde vond ik wel opmerkelijk. Zeker omdat er eerder door Faiza Oulahsen werd gezegd: “Lieve Joris Luyendijk, het is héél fijn dat je daar nou een heel boek over geschreven hebt, maar…no fucking shit”. Terwijl ze ook zei dat het blijkbaar wel nodig was en veel ophef over was.

 

Als de ouderwetse klassenstrijd-identiteitspolitiek van Renske Leijten en Ewald Engelen aangehaald wordt, wordt er heel makkelijk over gedaan dat het een beetje passé en kortzichtig is, alsof ze niet erkennen dat ze zelf ook bezig zijn met identiteitspolitiek. Maar dat erkennen ze juist. Zeker met de eerdere opmerking van Faiza over het ophef-veroorzakende boek van Joris, zou juist de waarschuwing van de Renske en Ewald extra belangrijk moeten zijn. Sterker nog, even later wordt er gezegd dat het weghalen van privileges voelt als onderdrukking. In mijn oren is dit een stilzwijgend erkennen van juist die ouderwetse Renske- en Ewald-ideeën. Wellicht snijden wij ons minder in de vingers als links niet zegt “we halen privileges weg bij witte mannen”, maar “wij willen iedereen privileges geven, niet alleen de ‘7-vinkjes elite’ die niet eens weet wat ze ermee moeten”. Ik zie sowieso vaak mensen met hun ogen rollen als ze ‘links-intellectueel jargon’ horen. Niet alleen rechtse en witte mannen, maar ook heel vaak vrouwen van kleur die links zijn of (omdat ze zó moe geworden zijn van die praatgrage en schreeuwerige politiek dat ze zichzelf zien als) apolitiek/neutraal.

 

Later wordt er ook gezegd dat “Ik ben groen, ik ben links” veel te kortzichtig is, maar weer iets later dat “boven de 1,5 graden intrinsiek discriminatoire” is. Maar dan is “groen” toch juist wat je nodig hebt? Dit voelt heel erg als een onnodige spagaat die mij in alles doet denken aan Bernie Sanders in de VS. Wanneer hij het had over “the working class”, “Medicare for All”, of het verhogen van het minimumloon, hoorde je wel eens geluiden dat hij ‘te wit’ was of te weinig intersectioneel. Tegelijkertijd is het ook weer zo dat juist ‘minderheden’ door dit soort beleid er het meeste op vooruit zouden gaan.

 

Wanneer je er dan de wel de juiste verbindingen worden gemaakt en woorden worden gebruikt, dan merk je vaak, waar Faiza ook naar verwees: de lacherigheid over wokeness, de intense irritatie over de vermoedden “holier than thou”-attitude (waar bijv. elke veganist bekend mee is), en de enorm gefrustreerde “denk je nou echt dat je zo veel beter en slimmer bent met je dure woorden”-blik.

 

Ik beticht niemand van concern-trolling, nuance-trolling, of het leggen van zout op alle slakken - hetzelfde kan net zo goed over mij gezegd worden. Het doet alleen zo veel onnodige pijn. Niet mijzelf, dan wel de mensen die tussen wal en schip komen, omdat links “z’n shit niet voor elkaar krijgt”. Ik moet wel veel denken aan dat lange interview met Wouter Bos. Waarin hij zoiets zegt als: “Rechts hoeft eigenlijk niets te doen, de wereld is al rechts en wordt automatisch steeds rechtser, als zij een politieke strijd verliezen is het hoogstens een kwestie van wachten. Maar links moet altijd vechten voor verbetering, want onrecht is overal”. Als links zich dan ook nog gedraagt als een “circular firing squad” of bezig is “eating its own”, dan maken we het wel heel lastig.

 

Dit is niet een heel mooi gepolijst einde van deze “niet echt een mail”-reactie. Ik weet alleen niet zo goed hoe van wel. Ik ben erg benieuwd naar wat anderen hiervan vinden en waarom. Hopelijk leer ik nog iets nuttigs.

 

Vriendelijke groeten,

 

Roel.

03 juli 22

Hans Rodenburg

Hoi Roel, Dank voor je…

Hoi Roel, 

 

Dank voor je lange reactie! Ik zie dat mijn mailadres inderdaad nog niet goed zichtbaar was, dat heb ik nu even gefikst. Maar in dit geval alleen maar mooi dat iedereen kan meelezen met het punt dat je maakt. 

 

Je argument over het klassenstrijd/identiteitspolitiek-dilemma blijf ik ook ingewikkeld vinden. Ik denk dat het politiek gezien in ieder geval belangrijk is om rekening te houden met de gevoelens van verlies die vormen van identiteitspolitiek kunnen oproepen, hetgeen natuurlijk niet hoeft te betekenen dat je die politiek afzwakt. Rekening houden met die gevoelens kan er bijvoorbeeld toe leiden dat je antiracismepolitiek inbedt in een breder pakket dat alle mensen in een sociaaleconomisch zwakke positie vooruit helpt. Maar ook dat kan denk ik niet voorkomen dat het bestrijden van racisme en uitsluiting altijd zal leiden tot frustratie bij een bepaald deel van de bevolking.

 

Je punt over het vocabulaire vind ik verder een hele belangrijke waar ik eigenlijk ook nog een vraag over had willen stellen in de podcast, namelijk in hoeverre we moeten oppassen met het ontwikkelen van nieuwe taal. Wat mij betreft wordt er af en toe te weinig rekenschap gegeven van het feit dat het ontwikkelen van nieuwe woorden kan leiden tot uitsluiting en afstoting van mensen die in principe wel open stonden voor de onderliggende politieke inhoud. Hier zijn mensen wat mij betreft af en toe wel wat te streng voor elkaar. 

 

Voor wat betreft je punt over 'groen' en 'links' zijn Faiza en jij het volgens mij met elkaar eens. Haar punt was volgens mij juist dat je niet óf links óf groen kan zijn. Echt links beleid is alleen mogelijk als het én groen én inclusief is. 

 

Groet!
Hans
 

Reactie toevoegen