Stuk voor stuk gevaren die linkse partijen in Nederland moeten herkennen. De wereld is veranderd, maar is links nog flexibel genoeg om daarmee om te gaan? Maakt ze de juiste keuzes om uit te komen waar ze wil, en zelfs: weet links nog waar ze heen wil? We zijn met zijn allen veel rijker geworden, maar hoe verdelen, beheren en waarderen we de welvaart?

Vroeger waren verheffing en emancipatie kernwoorden van links, nu groeit de afstand tussen bevolkingsgroepen. Vroeger trok onze planeet zich weinig van ons aan, nu hopen we dat wij ons soms wat meer van onze planeet aantrekken. Vroeger zaten de regering en haar controleurs in Den Haag, nu zijn bestuur en controle uitgesmeerd over allerlei plekken en nog internationaal ook. Vroeger hadden we zuilen, nu een gemêleerde samenleving van (vermeende) individualisten. Weet links in dit veranderde land de weg nog? Kan het nog overweg met vrijheid, gelijkheid, solidariteit?

Er is een links momentum, gecreëerd door de economische crisis, de kritiek op de financiële heren, de nieuwe aandacht voor groeiende ongelijkheid en de noodzaak tot vergroening van economie en samenleving. Maar rechts controleert het debat en het lijkt links Nederland niet te lukken dit momentum te grijpen en om te zetten in politieke macht, zoals dat op dit moment wel in Griekenland en wellicht binnenkort ook in Spanje gebeurt.

Is het de taal van links, ligt het aan de linkse agenda, de partijorganisatie of aan de mensen die het woord voeren? Een eenduidige verklaring is er niet. Toch vonden de Helling en S&D, het blad van de Wiardi Beckmanstichting, dit alles genoeg reden om gezamenlijk een aantal mensen de vraag te stellen ‘Waar zou links tegenwoordig eigenlijk over moeten gaan?’. In april volgt in De Balie een debat rondom de uitkomsten. Hopelijk haken daarbij ook anderen nog aan. Het ziet ernaar uit dat de onzekere tijden in politiek en economisch opzicht nog niet voorbij zijn. Des te meer reden om na te denken over een linkse agenda, een linkse strategie en een linkse beweging.