Boeksignalering: De conservatieve revolte, Merijn Oudenampsen

Volgens socioloog en politicoloog Merijn Oudenampsen is dit beeld onterecht. De Fortuynrevolte was geen emotionele uitbarsting maar werd juist gedreven door een zorgvuldig uitgedachte ideologie.

In dit boeiende boek, een Nederlandse bewerking van het proefschrift waarop hij begin dit jaar promoveerde aan Tilburg University, laat hij zien hoe politici als Frits Bolkestein, Pim Fortuyn en Ayaan Hirsi Ali een nieuwrechts gedachtengoed ontwikkelden door neoconservatieve ideeën uit de Anglo-Amerikaanse wereld bewust te vermengen met de progressieve cultuur die Nederland sinds de jaren zestig domineerde.

    Cover van De conservatieve revolte

    Zo wisten ze progressieve waarden als het emancipatiestreven en homo-acceptatie te mobiliseren voor een conservatief verzet tegen de multiculturele samenleving en de ‘betuttelende’ verzorgingsstaat. Interessant is dat Oudenampsen ook actoren van buiten de politiek betrekt in zijn analyse. Zo wijdt hij een gedeelte van zijn boek aan de culturele tegenbeweging van onder meer Theo van Gogh en de website GeenStijl.

    Deze provocerende tegenbeweging kwam niet op vanuit het niets maar greep terug op een lange literaire traditie van bewust provoceren, die onder meer te vinden is bij Gerard Reve en Willem Frederik Hermans.

    Door deze brede opzet is De conservatieve revolte bijzonder interessant voor politici die proberen te begrijpen hoe ons huidige politieke en maatschappelijke klimaat is ontstaan. Het betoog van Oudenampsen dat de ruk naar rechts geen natuurverschijnsel was maar het resultaat van een zorgvuldig uitgewerkte strategie, biedt daarnaast hoop voor iedereen die werkt aan een hernieuwde progressieve opleving. Wat bewust is opgebouwd, kunnen anderen tenslotte ook bewust weer veranderen.

    De conservatieve revolte. Een ideeëngeschiedenis van de Fortuynrevolte
    Merijn Oudenampsen. Uitgeverij Van Tilt, 2018