Het is een onbetwiste flop, dat is elf jaar na de legalisering van prostitutie wel duidelijk. Het failliet van comfortfeministen die verkrachting tegen betaling voor seksuele bevrijding aanzien. En van andere liberalen die alles van waarde verhandelbaar achten. Gesteund door de hoop dat het vrouwenhandel en uitbuiting van vrouwen zou bestrijden. Maar het tegengestelde gebeurde.
Vlak na de aanslagen in Parijs werd Almaci overspoeld met haatmail. Toen ze in een openbaar debat opriep tot eenheid noemde een andere deelnemer aan tafel haar een ‘paard van Troje’ omdat ze moslima is.
Een cultuur waarin iedereen minder betaald werkt, voltooit de emancipatie van vrouwen, geeft meer werkzekerheid en biedt ons ook meer vrije tijd, terwijl we en passant de aarde sparen.
De kloof tussen seculiere en gelovige visies binnen groene partijen moet overbrugd worden, stelt Erica Meijers. In een Europa-breed project probeert ze deze dialoog nu op gang te brengen. De recente terreur in Parijs maakt duidelijk dat dit gesprek noodzakelijker is dan ooit.
Eén van de meest spraakmakende documentaires tijdens het laatste IDFA-festival was Ouwehoeren: Meet the Fokkens. De hoofdpersonen Martine en Louise Fokkens werken al vijftig jaar op de Wallen en via hun ogen zien we de effecten van globalisering op dat deel van Amsterdam.
Van alle partijen die door het hele land meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen is het aandeel vrouwen op de kandidatenlijst het hoogst bij GroenLinks (41%). Daarna volgen SP (37%) en PvdA (33%). Dat blijkt uit een inventarisatie van Bureau de Helling die op Internationale Vrouwendag openbaar wordt.
De eerste tien kandidaten van GroenLinks stellen zich graag aan u voor. Bureau de Helling vroeg naar hun idealen, helden, drijfveren en inspiratiebronnen. Vandaag nummer 9 op de lijst: Corinne Ellemeet.
Bij het streven van GroenLinks naar een meer inclusieve, sociale en duurzame samenleving past het de partij de oorspronkelijke betekenis van emancipatie van achtergestelde groepen te omarmen en zich verre te houden van identiteitspolitiek. Waar emancipatie streeft naar maatschappelijke verandering en gelijkwaardige opname van de groep in de samenleving, zet identiteitspolitiek zich nadrukkelijk af tegen anderen. Identiteit is in deze zin niets anders dan stagnerende emancipatie.