Van links tot rechts: iedereen pleit voor een politiek gericht op banen en een leven in het teken van betaald werk. Socioloog Marguerite van den Berg laat een fundamenteel ander geluid horen in haar recente boek ‘Werk is geen oplossing’. Ze wil af van de focus op betaald werk en ze wil machtsverhoudingen omdraaien door werknemers bewust te maken van de macht die ze hebben.
Lodewijk Asscher en Dick Pels ridiculiseren de inzet van de voorvechters van rechten van prostituees. De strijd tegen uitbuiting en misbruik in de prostitutie is niet gebaat bij wij-zij denken. Het wordt tijd om de rijen te sluiten.
In het essay 'How to cure a fanatic' gebruikt de Israëlische auteur Amoz Oz een mooi beeld voor de verhouding tussen individu en maatschappij. Volgens hem moet men mensen niet beschouwen als eilandjes, maar als schiereilanden.
De gelijkheidsdrang van het socialisme zou zich niet verdragen met individueel vrijheidsstreven. Jawel, zeggen Femke Halsema en Bart Snels, het begrip emancipatie sluit beide in.
Is prostitutie, zoals Ine Vanwesenbeeck hier eerder schreef, als de 'verbijzondering van de uitruil van seks-tegen-geld' de gewoonste zaak van de wereld? Pieter Pekelharing analyseert seks in de context van de gifteneconomie en de markteconomie.
Religie en emancipatie: twee begrippen die altijd voer voor discussie vormen, zeker wanneer ze met elkaar gecombineerd worden. Christina Lammer bezocht onlangs de discussiebijeenkomst (On)gelofelijk geëmancipeerd! waar deze zaken onderwerp van gesprek waren en werd daar niet alleen met anderen, maar ook met zichzelf geconfronteerd.
Er lijkt deze dagen een onoverbrugbare kloof te ontstaan tussen het individuele najagen van geluk aan de ene kant en de macro-vraagstukken van wereld en mensheid aan de andere kant. Voor politici van vandaag is het een ‘hell of a job’ om die twee altijd maar weer samen te brengen.
Hokjesdenken is onwijs menselijk maar evengoed verwerpelijk. In de strijd tegen vooroordelen en discriminatie moet GroenLinks de schotten tussen ministeries, portefeuilles en programmahoofdstukken doorbreken.
De emancipatie lijkt te verdwijnen door de enorme nadruk in de media en marketing op het onderscheid tussen mannen en vrouwen.
Er zijn weinig GroenLinksers die met zo'n passie kunnen spreken over sociale rechtvaardigheid als Tof Thissen. Hij zoekt zijn oplossingen niet in stelselwijzigingen, maar in de vraag: 'Hoe kun je mensen helpen om te worden wie ze kunnen en willen zijn?'.