In het essay 'How to cure a fanatic' gebruikt de Israëlische auteur Amoz Oz een mooi beeld voor de verhouding tussen individu en maatschappij. Volgens hem moet men mensen niet beschouwen als eilandjes, maar als schiereilanden.
De gelijkheidsdrang van het socialisme zou zich niet verdragen met individueel vrijheidsstreven. Jawel, zeggen Femke Halsema en Bart Snels, het begrip emancipatie sluit beide in.
Is prostitutie, zoals Ine Vanwesenbeeck hier eerder schreef, als de 'verbijzondering van de uitruil van seks-tegen-geld' de gewoonste zaak van de wereld? Pieter Pekelharing analyseert seks in de context van de gifteneconomie en de markteconomie.
Religie en emancipatie: twee begrippen die altijd voer voor discussie vormen, zeker wanneer ze met elkaar gecombineerd worden. Christina Lammer bezocht onlangs de discussiebijeenkomst (On)gelofelijk geëmancipeerd! waar deze zaken onderwerp van gesprek waren en werd daar niet alleen met anderen, maar ook met zichzelf geconfronteerd.
Er lijkt deze dagen een onoverbrugbare kloof te ontstaan tussen het individuele najagen van geluk aan de ene kant en de macro-vraagstukken van wereld en mensheid aan de andere kant. Voor politici van vandaag is het een ‘hell of a job’ om die twee altijd maar weer samen te brengen.
Hokjesdenken is onwijs menselijk maar evengoed verwerpelijk. In de strijd tegen vooroordelen en discriminatie moet GroenLinks de schotten tussen ministeries, portefeuilles en programmahoofdstukken doorbreken.
De emancipatie lijkt te verdwijnen door de enorme nadruk in de media en marketing op het onderscheid tussen mannen en vrouwen.
Er zijn weinig GroenLinksers die met zo'n passie kunnen spreken over sociale rechtvaardigheid als Tof Thissen. Hij zoekt zijn oplossingen niet in stelselwijzigingen, maar in de vraag: 'Hoe kun je mensen helpen om te worden wie ze kunnen en willen zijn?'.
Het hangt samen met haar Amsterdams-katholieke achtergrond dat Europarlementariër voor GroenLinks Judith Sargentini graag voor pragmatische oplossingen kiest. Ze staat bekend als een vrouw met een stevige mening, maar die is, zeker wat betreft religie, niet gebaseerd op rechtlijnige principes. Emancipatie is het sleutelwoord.
Enkele dagen geleden prijkte op de opiniepagina van de Volkskrant een persoonlijk relaas van Sarah Sluimer over seksisme op straat richting de ongesluierde vrouw. Sluimer en ik lijken op elkaar. We wonen allebei in Amsterdam; zij in Oost en ik in West. Aan haar voor- en achternaam te zien, is ook zij honderd procent NL. De bijbehorende foto verraadt dat we ongeveer even jong moeten zijn. Haar ervaringen met sissende allochtone mannen zijn herkenbaar, maar anders dan bij haar, richten de hongerige blikken zich bij mij meestal op mijn ronde achterkant.