De participatiesamenleving was het woord van Prinsjesdag: de tijd van de verzorgingsstaat is voorbij, burgers moeten zelf de handen uit de mouwen steken. Maar hier en daar anticiperen burgers al lang op dit vooruitzicht. Idealisten die lokale projecten realiseren zonder hulp van de overheid. Stadslandbouwers, kledingruilers of mensen die om de beurt op elkaars kinderen passen. Deze participatiemaatschappij vraagt om een andere manier om naar de economie te kijken, een andere definitie van economische groei. Tijdens de conferentie Redefining Growth in Pakhuis de Zwijger stond deze andere kijk centraal.
'Make love not war', aldus Bob Kruit. Ary van de Water waarschuwt voor het leveren van wapens aan rebellen, maar sluit interventies niet uit. Bert Ritter vindt dat we voormalig Oostbloklanden beter kunnen ondersteunen bij het opbouwen van een defensiemacht dan zelf te interveniëren in bijvoorbeeld de Oekraine. Ze reageren op het partijdebat over militaire interventies en de bijbehorende startnotitie
Religie en emancipatie: twee begrippen die altijd voer voor discussie vormen, zeker wanneer ze met elkaar gecombineerd worden. Christina Lammer bezocht onlangs de discussiebijeenkomst (On)gelofelijk geëmancipeerd! waar deze zaken onderwerp van gesprek waren en werd daar niet alleen met anderen, maar ook met zichzelf geconfronteerd.
De ambitieuze advocaat Roger Cox schreef geen boek, maar een pleitnota. Het onderzoek naar peak oil en klimaatverandering is inmiddels zo overtuigend dat de Nederlandse staat juridisch gehouden is de energievoorzieningen te verduurzamen.
The concept of 'a responsibility to Protect' (R2P) may not have been designed as the latest version of humanitarian intervention, but with the Libyan action in 2011, that is what it has become. It would have been better for all concerned, for the UN as an institution, for the countries deploying military forces and, above all, for the Libyan people, if rather than pouring the old wine of humanitarian military intervention into the new bottles of R2P, we could have simply stayed with the concept of just war, which remains as valid today as it did in the time of Thomas Aquinas. As Libya shows, war and utopia should not be mixed up. War is too serious, utopia too unserious, for that.
De afgelopen weken hebben Rob de Wijk, Jacob Kohnstamm en Paul Breitbarth, Victor Toom en Joseph Rammelt gereageerd op mijn opiniestuk over de opkomst van de surveillancestaat en de balans tussen misdaadbestrijding en bescherming van de privacy. Allen reageerden vanuit eigen expertise en achtergrond, wat zeer interessante en verschillende inzichten opleverde. Ik wil een paar thema's bespreken die in verschillende bijdrages terugkwamen en tot slot zal ik zelf nog een laatste duit in het zakje doen.
Nederland kreeg vorig jaar een koekje van eigen deeg waarvan je wist dat het ging komen. Het Duitse energiebedrijf RWE en later ook het eveneens Duitse Uniper dienden miljardenclaims in tegen de Nederlandse overheid als compensatie voor het uitfaseren van energieopwekking door kolenstook.
Hokjesdenken is onwijs menselijk maar evengoed verwerpelijk. In de strijd tegen vooroordelen en discriminatie moet GroenLinks de schotten tussen ministeries, portefeuilles en programmahoofdstukken doorbreken.
In haar bijdrage stelt Judith Sargentini dat er een dilemma is tussen misdaadbestrijding en privacybescherming. De onderliggende vraag is hoe misdaad kan worden bestreden zonder een alles-controlerende staat te creëren. Aan de orde is vooral de kwaliteit van data-analyse, want de kwantiteit is al geruime tijd succesvol onderwerp van debat. Schadevergoedingen lijken een goede remedie tegen willekeur van surveillance en vervolging.
De emancipatie lijkt te verdwijnen door de enorme nadruk in de media en marketing op het onderscheid tussen mannen en vrouwen.