In de Trouw debatteerden afgelopen maand Trouw-columnist Sylvain Ephimenco en De Helling-hoofdredacteur Erica Meijers over de lelijke kant van religie.
Veel partijen willen de defensiebegroting verhogen. Maar waar zetten we de krijgsmacht voor in? De verkiezingscampagne moet ook gaan over de rechtvaardige vrede na de strijd. Geen humanitaire interventie mag plaatsvinden zonder uitgewerkt plan voor vredesopbouw, schrijft Ted van Baarda.(1)
Links en rechts bedrijven fact free politics. Wij moeten beter leren om de feiten te laten dansen op de maat van de eigen muziek: om de feiten te manipuleren, zonder ze te presenteren als onwrikbare dingen.
Het Nationaal Energieakkoord uit 2013 is niet meer dan een eerste stap naar een duurzame energievoorziening. Hoe ziet een structurele aanpak van de energietransitie eruit? De wetenschappelijke bureaus van zes partijen laten hierover hun licht schijnen in de essaybundel Energietransitie: politiek robuust, die op 22 september werd aangeboden aan Ed Nijpels, de voorzitter van de Borgingscommissie van het Energieakkoord.
Toen olie nog tien dollar per vat kostte en klimaatverandering niet bestond, was ik al geobsedeerd door energieverbruik. Maar niet uit ideële overwegingen. Het kwam door een digitale teller in de auto. De teller gaf het actuele brandstofverbruik weer en de voortdurend verspringende oranje pixels fascineerden mij als klein ventje op eenzelfde manier als Tetris dat deed. Toen ik merkte dat de pixels dramatisch versprongen en het brandstofverbruik halveerden als we vlak achter een vrachtwagen gingen rijden, eiste ik dat we alleen nog maar achter vrachtwagens zouden rijden. Niet zo veilig, maar je reed dan al gauw 1 op 20.
Eindelijk leveren linkse partijen fundamentele kritiek op de zogeheten verworvenheden van de jaren zestig en zeventig. Onder het mom van vrijheid zijn kostbare tradities en oude waarden aan de kant geschoven. Op de tast zoeken PvdA en GroenLinks naar nieuwe.
Tijdens de tweede lezing in de reeks 'Waardevolle economie' analyseerde econoom Alfred Kleinknecht de bouwstenen van de crisis. Een belangrijke rol geeft hij aan het neoliberale gedachtegoed, dat sinds de jaren tachtig bezig is de verzorgingsstaat af te breken. De shock van de crisis wordt door rechts aangegrepen om fors te bezuinigen op de restanten van de keynesiaanse economie.