De weg naar vrijheid is de economische tegenpool van The road to serfdom. Stiglitz behandelt eerst het vrijheidsbegrip dat gekaapt is door rechts. De vrijheid voor sommigen leidt soms tot onvrijheid van anderen. De vrijheid van de wolf is de dood van de schapen. Of andersom: een mate van onvrijheid, regulering en politieke dwang voor sommige groepen is soms nodig om vrijheid te scheppen voor anderen. 

Dit alles mondt in deel drie uit in een soort van manifest voor ‘progressief kapitalisme’: erken dat markten kunnen falen, leg marktmacht aan banden, zorg voor een sociaal vangnet, een faire inkomensverdeling, een goed gereguleerde globalisering, enzovoorts.

Met 384 pagina’s (inclusief notenapparaat) is het boek nogal breed geschreven. Het is een samenvatting van het levenswerk van Stiglitz (geboren 1943, Nobelprijs 2001). Maar door de brede opzet is het goed toegankelijk voor een breder publiek van politiek geïnteresseerden – net als het boek van Hayek dat juist ook door veel niet-economen stuk werd gelezen.

Wat valt er kritisch aan te merken? Het komt veertig jaar te laat. Dit boek hadden we moeten hebben op het hoogtepunt van de neoliberale revolutie in de jaren tachtig. En dan liefst met de oplagen van The road to serfdom. Maar beter laat dan nooit. Links is nu bezig met een politieke herijking. De weg naar vrijheid levert daar waardevolle bouwstenen voor aan.