In De Groene Amsterdammer van 14 april stond een lang verhaal van Dick Pels waarin hij de Transition Towns-beweging probeerde te beschrijven in termen van een 'praktische religie'. Met dit artikel slaat Pels volgens enkele medewerkers van Transition Towns de plank volledig mis.
De ecologische beweging van de Transition Towns wil dorpen en steden zoveel mogelijk zelfvoorzienend maken. Praktisch idealisme of semi-religieus? Utopie of bruikbaar?
Als seculiere partij met een aanzienlijke christelijke achterban moet GroenLinks recht doen aan religieuze sentimenten in maatschappelijke discussies rond bijvoorbeeld euthanasie en ritueel slachten. De partij doet daar zijn best voor, blijkt ook uit het conceptverkiezingsprogramma, maar vanzelfsprekend gaat het niet.
Bureau de Helling interviewde de fractieleden van GroenLinks. We spraken met Linda Voortman over 'participatie' als rode draad, tekortkomingen aan de polder en Vrijheid Eerlijk Delen als radicaal links verhaal.
'Samen de schouders eronder', zei Heleen Weening na de verkiezingen. Maar als dat neerkomt op doormodderen, komt Marius Ernsting er zijn bed niet voor uit.
Het antwoord op het duurzaamheidsvraagstuk ligt niet in een radicale hervorming van ons economisch systeem. Er is op korte termijn geen wondermiddel dat de wereld zal verduurzamen. Wat wel binnen handbereik ligt is het omarmen van de 'vrije markt', hoe ongemakkelijk dat ook voelt voor veel GroenLinksers.
Buiten het zicht van de politieke radar is het niet 5 voor 12, maar een nieuwe dag. Een dag die zich kenmerkt door een bloeiende en groeiende nieuwe generatie jonge Nederlanders. Wij zijn jonge mensen die niet dromen van de jihad, maar van vrijheid en democratie. Wij opereren niet langs etnische of religieuze lijnen, maar op basis van gedeelde interesses en idealen. Een hoofddoek op stiletto's. Sproeten met kroeshaar. Geen dubbele, maar een driedubbele nationaliteit.