De Argentijnse journalist Martín Capparrós ging op zoek naar de oorzaken en gevolgen van honger. Hij reisde door vele landen en tekende de verhalen van de mensen op die hij tegenkwam.
“Papa, vertel nog eens over de oorlog? Vertel nog eens hoe oma op haar fiets zonder banden dagenlang op pad ging om bij boeren haar sieraden te ruilen voor wat bonen en brood? En hoe jij als vijfjarige al rookte om de honger niet te voelen?”
Voedsel
Technologie is niet neutraal, integendeel. Er is een strijd gaande rondom de al maar groeiende mogelijkheden om data in te zetten. Kiezen we voor openheid en transparantie, die burgers meer grip geeft op de systemen die hun leven vormgeven, of geven we bedrijven en overheden de ruimte om gegevens te exploiteren en zo meer macht te vergaren? Het is hoog tijd dat politieke partijen kleur bekennen in deze strijd.
De datahonger van onze samenleving vraagt om een bewuste omgang met technologieën. Maar burgers, politici en bedrijven zijn daartoe moeilijk te bewegen. Waarom? Voor een antwoord moeten we terug naar de wortels van de digitale cultuur: de hippiecultuur in het Californië van de jaren zestig.
Bestuurders en beleidsmakers zijn zich veel te weinig bewust van de vragen die worden opgeroepen door het gebruik van big data en algoritmes in openbare besluitvorming. Intussen zijn onze mensenrechten in het geding. Wie neemt verantwoordelijkheid?
Het toenemende gebruik van grote hoeveelheden data door bedrijven en overheden vraagt om meer controle door politiek en media. Journalisten bekwamen zich daarom ook zelf in de analyse van data. Een onderzoeksjournalist over haar gereedschapskist.