In zijn stuk pleit Nico Blok voor een andere manier van denken over de arbeidsmarkt waardoor mensen met een arbeidshandicap er gewoon bij horen. FNV'er Leo Hartveld zou Nico Blok willen vragen hoe die omslag bewerkstelligd kan worden, want daar geeft hij geen antwoord op.
Helaas blijven arbeidsmarktdeskundigen, opinie- en beleidmakers de illusie koesteren dat je het bij mensen met een handicap nooit over werk hoeft te hebben en dat zij nooit onderdeel hoeven uit te maken van gewone arbeidsmarktopinie en -beleid.
De participatie van mensen met een handicap op de arbeidsmarkt blijft achter bij de participatie van mensen die geen belemmering ondervinden door een handicap (1). Terecht snijdt Nico Blok in zijn artikel deze problematiek aan. Hij doet dat echter helaas zonder zelf met oplossingen voor deze problematiek te komen.
De verzorgingsstaat van GroenLinks is voor velen aantrekkelijk. Maar wordt het doel van minder ongelijkheid wel bereikt?
Of het nu gaat om overgewicht of een schoner milieu, volgens Katinka Eikelenboom moeten we de moralist in onszelf koesteren.
Een verrassende discussie over de kosten van ambulancevervoer bij bewusteloze jonge drinkers. De kosten zouden we in rekening moeten brengen bij deze zogenaamde 'comazuiper'. Waarom nu plots deze discussie over de ziekenhuiskosten van de comazuiper? Het krioelt in ons land van risicovol gedrag.
Het burgerinitiatief van een groep zeventigers om op hogere leeftijd vrij een eind aan het leven te kunnen maken, plaatst de politiek voor een dilemma.
Niet roken en geen alcohol voor je achttiende. Dat is de boodschap van de vorige week gelanceerde overheidscampagne NIX18. Zulke bevoogding werkt averechts: kinderen en tieners leren niet van bescherming tegen het kwade, maar van het zelf ervaren van gevaren.
Bureau de Helling interviewde de fractieleden van GroenLinks. We spraken met Linda Voortman over 'participatie' als rode draad, tekortkomingen aan de polder en Vrijheid Eerlijk Delen als radicaal links verhaal.
Nico Blok geeft in zijn artikel aan dat het bestempelen van mensen tot Wajongeren te kort schiet. Door over Wajongeren te spreken, hebben veel mensen het idee dat het hier gaat om een vreemde soort. Een soort waar iets mis mee is, dat anders is dan wij, zogenaamd 'gewone mensen'. Ook politici maken zich aan deze beeldvorming schuldig.