De kosten van de gezondheidszorg nemen jaarlijks meer toe dan het bruto binnenlands product. Met bezuiniging en verbetering van de efficiëntie alleen zijn deze kosten niet in toom te houden. Met name geldt dit voor de curatieve geneeskunde, waar ziekenhuizen voor nodig zijn. Waar vroeger de keuzes door de mogelijkheden werden beperkt dwingt nu geldgebrek ons tot het maken van keuzes uit de haast onbeperkte mogelijkheden. Welke keuzes moeten we maken? Zijn we het er over eens dat er grenzen zijn aan de gezondheidszorg? Moet alles wat mogelijk is?
Zolang we mensen met en zonder handicap in strikt gescheiden hokjes blijven stoppen, is de inclusieve arbeidsmarkt nog ver weg, aldus Nico Blok.
Vincent, een veertiger die al jaren stevig verslaafd is aan alcohol, heeft zichzelf naar een afkickkliniek gesleept. Hij wil wanhopig graag controle over zijn drinkgedrag krijgen. Dit blijkt ondanks het goede afkickprogramma onmogelijk: de gangen van de kliniek hangen vol whiskyreclames en op iedere verdieping is een bar waar patiënten zich laveloos kunnen drinken.
Geestelijke gezondheidszorg (ggz) is nooit erg populair geweest en zal het wel nooit worden ook. Mensen komen op de televisie met hun hartchirurg, maar nooit met hun psychiater. Psychische aandoeningen zijn meer met schande en schaamte beladen dan (de meeste) lichamelijke aandoeningen. Door de stigma’s die op de ggz rusten, dreigt de jeugd-ggz uit de Zorgverzekeringswet te verdwijnen.
Wat betekent een flexibele arbeidsmarkt voor mensen die juist behoefte hebben aan routinematig werk? Hoe kan Leven Lang Leren worden vormgegeven om ook mogelijkheden te bieden aan mensen zonder startkwalificatieniveau? Allemaal vragen die in de verkiezingsstrijd onbeantwoord zijn gebleven, maar die wel degelijk thuishoren op de agenda van GroenLinks.
Natuurinclusieve kringlooplandbouw, verticale stadslandbouw en zeewierteelt maken deel uit van de voedselketen in 2050. We eten veel minder vlees, zijn zuinig op nutriënten en zorgen voor een optimale inzet van biomassa. Boeren verdienen aan het voedsel dat zij produceren, maar worden ook beloond voor de diensten die zij de maatschappij leveren, zoals vergroting van biodiversiteit, landschapsonderhoud, waterberging en het vastleggen van koolstof in de bodem.
Voedsel is geen voorwaarde om te leven; het is de essentie van het leven zelf, de bril waardoor we naar de maatschappij kijken. Deze gedachte vormt het uitgangspunt van het onderhoudende nieuwe boek van architect Carolyn Steel. Ook zonder doortimmerd voorstel voor een nieuw voedselbeleid is Sitopia absoluut inspirerend en de moeite waard.
Covid-19 laat zien dat de klimaatcrisis vooral een gezondheidscrisis is. Dat zegt Joyeeta Gupta, hoogleraar milieu en ontwikkeling van het Zuiden. Om deze crisis te bestrijden hebben we onder andere een mondiale grondwet nodig die mensenrechten en milieu prioriteit geeft, en die juridisch boven andere internationale afspraken en verdragen staat. De bal ligt bij de overheid: “Zij moet de regels maken waarbinnen het bedrijfsleven moet opereren.”
Vlak buiten Los Angeles brak een gasleiding. Burgers maakten zich zorgen over de gevolgen voor de luchtkwaliteit, en alle scholen binnen een straal van 7,5 kilometer van het gaslek kregen moderne luchtfilters. Eigenlijk was die bezorgdheid helemaal niet nodig: het gas dat vrijkwam, was lichter dan lucht en vervloog snel. Vals alarm dus, maar met onvoorziene implicaties.
Technologie wordt vaak gezien als dé oplossing voor het toenemende personeelstekort in de zorg. Het risico bestaat daarbij dat technologie een doel op zich wordt, en andere aspecten van zorg zoals menselijk contact naar de achtergrond verdwijnen. Zorg wordt pas slim wanneer technologie persoonlijke aandacht versterkt in plaats van vervangt.