Het pleidooi voor loonmatiging zou op andere plaatsen moeten worden gehouden: niet in Den Haag of Berlijn, maar in Lissabon, Madrid, Rome en Athene.
Net als bij iedere andere verkiezing kennen ook de verkiezingen voor het Europees Parlement alleen maar ‘winnaars’. In zijn scherpe analyse voor opendemocracy.net laat Cas Mudde (politicoloog aan de Universiteit van Georgia, VS) echter zien wie de zelfverklaarde winnaars, veronderstelde winnaars en echte winnaars zijn.
Nog steeds stromen de reacties op het partijdebat en de bijbehorende startnotitie binnen bij GroenLinks. Deze week richten ze zich begrijpelijkerwijs meer dan anders op de actualiteit, specifiek op het besluit van de Nederlandse regering tot militair ingrijpen tegen de IS. Kees Blase pleit echter voor een herleving van het pacifisme zoals onder andere Gandhi daar invulling aan gaf. Nico van Straalen sluit hierbij aan en verdedigt de 'radicale geweldloosheid'. Ook Sibbele Witteveen vraagt zich af waar de vredesbeweging blijft, maar begrijpt het besluit van Bram van Oijk om steun te verlenen aan de militaire missie tegen de IS.
Nog steeds stromen de reacties op het partijdebat en de bijbehorende startnotitie binnen bij GroenLinks. John Jorna wijst op de complexiteit van conflicten en de notie van bevrijding - van wie, van wat? Paul Straver pleit voor een beslismodel, maar ook voor scherp blijven voor en tijdens de conflicten. Henk Daalder vindt dat debatten eerder moeten beginnen, ook onder de leden en wijst op het belang van een goede diagnose van het conflict zelf.
Twee jaar geleden, in april 2010, kwam in Hongarije een nationalistische rechtse regering aan de macht. Over twee jaar zijn er opnieuw parlementsverkiezingen. Hoe hangt de politieke vlag er halverwege de rit bij? De Heinrich Böllstichting stelde een Engelstalig dossier samen met veel informatie, opinie en videointerviews over dit centraal Europese land.
'Make love not war', aldus Bob Kruit. Ary van de Water waarschuwt voor het leveren van wapens aan rebellen, maar sluit interventies niet uit. Bert Ritter vindt dat we voormalig Oostbloklanden beter kunnen ondersteunen bij het opbouwen van een defensiemacht dan zelf te interveniëren in bijvoorbeeld de Oekraine. Ze reageren op het partijdebat over militaire interventies en de bijbehorende startnotitie
De ambitieuze advocaat Roger Cox schreef geen boek, maar een pleitnota. Het onderzoek naar peak oil en klimaatverandering is inmiddels zo overtuigend dat de Nederlandse staat juridisch gehouden is de energievoorzieningen te verduurzamen.
The concept of 'a responsibility to Protect' (R2P) may not have been designed as the latest version of humanitarian intervention, but with the Libyan action in 2011, that is what it has become. It would have been better for all concerned, for the UN as an institution, for the countries deploying military forces and, above all, for the Libyan people, if rather than pouring the old wine of humanitarian military intervention into the new bottles of R2P, we could have simply stayed with the concept of just war, which remains as valid today as it did in the time of Thomas Aquinas. As Libya shows, war and utopia should not be mixed up. War is too serious, utopia too unserious, for that.
All over Europe, Green and left-wing political parties are confronted with rising political movements that claim to speak in the name of 'the people'. These movements pit themselves against mainstream politics, which they regard as elitist. They create an unbridgeable gap between the 'bad' elite, the 'good' people and the 'other' (usually minority groups).
In a deeply de-politicized EU, where any form of popular resistance is spontaneously stigmatized and condemned as 'populism', one cannot but sound the alarm: Aren't we today, in the name of 'economic necessity', sacrificing democracy? And at what cost?