Schreeuwende varkens die werden afgevoerd in een vrachtwagen en een letterlijke berg dode dieren, die ‘nog opgeruimd’ moesten worden. Ik had het al nooit zo gehad op vlees eten, maar na die dag was ik officieel vegetariër. Ook al moesten de grauwe groenteburgers toen nog met een vergrootglas gezocht worden in de dorpssupermarkt. 

Inmiddels ben ik alweer een paar jaar veganist, wat me in mijn woonplaats Amsterdam tegenwoordig gelukkig een stuk makkelijker wordt gemaakt. Dierenrechten zijn en blijven erg belangrijk voor me, ik ben niet voor niks - bekentenis - lid van Partij voor de Dieren. 

Twee andere essentiële thema’s in mijn leven zijn het klimaat en feminisme, waar ik ook regelmatig over publiceer. Dat rechtvaardigheidsgevoel zit me soms eerlijk gezegd best een beetje in de weg. In de huidige maatschappij kan het de nodige frustratie oproepen, dat er nog steeds zoveel is dat niet eerlijk of gelijkwaardig is, dingen die onze aardbol in gevaar brengen. Van de hardnekkige loonkloof tot de bio-industrie, van mensen die beweren dat climate change niet bestaat tot de wereldwijde terugdraaiing van het recht op abortus.  

Maar zoals Doortje Smithuijsen zegt in het interview in deze editie van De Helling: nietsdoen is geen optie. 

Als de nieuwe hoofdredacteur van De Helling wil ik dan ook zorgen voor een divers en betrokken magazine, met ruimte voor inspiratie, verhalen en mensen uit allerlei plekken van de samenleving. Met een frisse, bredere redactie en een open blik hoop ik iets bij te dragen aan het uitdragen én verspreiden van linkse idealen. 

Bewustwording is belangrijk, maar óók het in actie komen: de tijd van alleen praten is geweest, we moeten iets doen om het tij te kunnen keren. En nu echt.