De participatiesamenleving was het woord van Prinsjesdag: de tijd van de verzorgingsstaat is voorbij, burgers moeten zelf de handen uit de mouwen steken. Maar hier en daar anticiperen burgers al lang op dit vooruitzicht. Idealisten die lokale projecten realiseren zonder hulp van de overheid. Stadslandbouwers, kledingruilers of mensen die om de beurt op elkaars kinderen passen. Deze participatiemaatschappij vraagt om een andere manier om naar de economie te kijken, een andere definitie van economische groei. Tijdens de conferentie Redefining Growth in Pakhuis de Zwijger stond deze andere kijk centraal.
'Make love not war', aldus Bob Kruit. Ary van de Water waarschuwt voor het leveren van wapens aan rebellen, maar sluit interventies niet uit. Bert Ritter vindt dat we voormalig Oostbloklanden beter kunnen ondersteunen bij het opbouwen van een defensiemacht dan zelf te interveniëren in bijvoorbeeld de Oekraine. Ze reageren op het partijdebat over militaire interventies en de bijbehorende startnotitie
In België kun je vouchers ('dienstencheques') kopen om daarmee, wit, je huishoudelijke hulp te betalen. Een goed initiatief dat werkgelegenheid en belastinginkomsten oplevert, zegt Hein Cras. Hilde van Dijk vindt dat we innovatiebeleid ook moeten inzetten om passend werk voor iedereen te vinden. Sjoerd van Hoorn betwijfelt of betaald werk voor iedereen het doel zou moeten zijn en Anneke Segers sluit zich daar bij aan met haar roep om een basisinkomen. Ze reageren op de notitie van Bram van Ojik.
Oud-medewerker van Bureau de Helling / Wetenschappelijk Bureau GroenLinks
Bram van Ojik werkt aan een duurzame visie op werk en sociale zekerheid, zoals je hier kunt lezen. Wij hebben verschillende mensen om een reactie op deze gespreksnotitie gevraagd. Wat willen zij graag terugzien in de visie? In zijn reactie richt Jeroen de Glas, partijbestuurder van GroenLinks, zich op flexcontracten.
Van klimaatmaatregelen tot vluchtelingenopvang: lokale veranderingen leiden niet alleen tot conflicten tussen overheid en burgers, maar ook tussen inwoners onderling – met alle gevolgen van dien voor de gemeenschap. Een gesprek is vaak lastig, en tegenstanders van veranderingen krijgen vaak ten onrechte het label ‘Nimby’ opgeplakt. Hoe kunnen lokale politici en beleidsmakers het beste omgaan met strijd in de gezamenlijke achtertuin?
Al in 2006 schreef historicus Gerrit Voerman over de ontwikkeling naar zogeheten plebiscitaire partijen. In verschillende politieke partijen werden belangrijke kwesties, zoals het politieke leiderschap en de samenstelling van de kandidatenlijst, niet langer beslecht op het congres maar via een referendum. Dat zou partijen democratischer moeten maken: immers, meer mensen kunnen deelnemen aan het besluitvormingsproces. Maar hierdoor ontstond een democratiseringsparadox, waarschuwde Voerman: door deze trend werd het partijkader - actieve leden - namelijk gemarginaliseerd.
De eerste tien kandidaten van GroenLinks stellen zich graag aan u voor. Bureau de Helling vroeg naar hun idealen, helden, drijfveren en inspiratiebronnen. Vandaag nummer 6 op de lijst: Rik Grashoff.