Wie op internet gaat zoeken naar de definitie van duurzame ontwikkeling komt al snel uit bij het VN-rapport 'Our Common Future' uit 1987. Sinds die tijd staat het begrip duurzaamheid hoog op de internationale agenda. Zouden er veel mensen zijn die zich realiseren dat het begrip duurzaamheid een veel langere geschiedenis heeft?
Hoe maken we de omslag naar een zoete, circulaire samenleving? Groot genoeg voor ons – de mensheid, maar klein genoeg voor de aarde. Moeten we onszelf en onze medemensen dwingen? Verleiden? Onderwijzen? En wie zijn wij eigenlijk om te weten wat goed voor ons is en anderen de les te lezen? Misschien moeten we de wereld redden met bescheidenheid.
Om een wereld te creëren waarin de sociale ondergrenzen en het ecologisch plafond niet worden overschreden, is het van belang dat we anders over onszelf gaan denken. In de donut is de mens een sociaalecologisch wezen. Politici en beleidsmakers dienen dit mensbeeld daarom centraal te stellen.
Onze economie van haar groeiverslaving afhelpen, daar kunnen we op lokaal niveau mee beginnen. Of het nu gaat om spullen, energie of voedsel, er zijn tal van duurzame initiatieven die we kunnen opschalen, zodat we schadelijke activiteiten kunnen afschalen.
Nederland en Europa doen hun best de grondstoffen veilig te stellen die cruciaal zijn voor de economie, maar waarvan het niet zeker is dat ze beschikbaar blijven. Wat is de beste strategie voor behoud van deze ‘kritieke grondstoffen’ op duurzame wijze?
Verhoog de belasting op het gebruik van natuurlijke hulpbronnen en verlaag de lasten op arbeid. Zo wil denktank Ex’tax de circulaire economie dichterbij brengen. Lof én kritiek werd zijn deel. Een gesprek met de voorzitter.
Onze mobieltjes en andere apparaten worden steeds geavanceerder, mede dankzij metalen waarvan niemand weet dat ze erin zitten, laat staan hoe ze heten. Gaan apparaten kapot of worden ze ingeruild voor een nieuwer model, dan belanden veel van deze metalen op de schroothoop.
De circulaire economie is een ‘nieuw’ concept dat een oude GroenLinkse worsteling tussen milieu en economie blootlegt. Het idee van groene industrialisering is uiteindelijk omarmd, maar roept ook nieuwe vragen op. Socrates Schouten bekijkt wat er in de dertig jaargangen van de Helling constant is gebleven, en waar het denken is gaan schuiven.
De keuzes die we maken bij de energietransitie hebben gevolgen voor mensen elders in de wereld, voor toekomstige generaties en voor de positie van Europa in de geopolitiek. Dat wordt duidelijk als we ons afvragen waar de metalen voor onze windturbines, zonnepanelen en elektrische voertuigen vandaan komen.
We moeten succesvol beleid afmeten aan ‘brede welvaart’ in plaats van economische groei. Het boek 'Kwetsbare welvaart' voorziet het brede welvaartsbegrip van historische diepte.