Groen, vrijzinnig en inclusief zouden de kernwaarden van GroenLinks moeten zijn. Maar voorop staat een groene koers waarin oude economische ideeën worden weggegooid zodat het diepgroene deel van het electoraat zich eindelijk thuis kan voelen en ons voldoende zetels zal geven om een rol van betekenis te spelen.
Europa is tegenwoordig synoniem met crisis, maar Europa is veel meer. In dit nummer proberen we de kloof te dichten die gaapt tussen het politiek-economische Europa en de culturele identiteit(en) van het continent. Waar huist de ziel van Europa? In Griekse mythes van weleer, in de euro of in de namen van velen die opkwamen voor humaniteit?
Geëngageerde kunst speelt zich vaak buiten de gevestigde culturele instituties af. Tino Sehgal bekritiseert met zijn vluchtige kunstwerken juist in de musea het materialisme van de samenleving. Dit jaar staat hij het in Stedelijk Museum in Amsterdam.
In zijn bespreking van de transitiebeweging plakt Dick Pels ouderwetse en negatieve etiketten op. Wat hij als zwakheden beschouwt, zijn juist bronnen van kracht van een nieuwe prepolitieke beweging in tijden van sociaal-ecologische crisis.
Links weet zich geen raad meer met religie. De kameraadschap tussen links en het oecumenische christendom is vergeten, orthodoxie en fundamentalisme worden met elkaar verward, met als gevolg dat GroenLinks uiterst vatbaar is voor populistische beelden van islam en religie.
In de Trouw debatteerden afgelopen maand Trouw-columnist Sylvain Ephimenco en De Helling-hoofdredacteur Erica Meijers over de lelijke kant van religie.
Links en rechts bedrijven fact free politics. Wij moeten beter leren om de feiten te laten dansen op de maat van de eigen muziek: om de feiten te manipuleren, zonder ze te presenteren als onwrikbare dingen.
Eindelijk leveren linkse partijen fundamentele kritiek op de zogeheten verworvenheden van de jaren zestig en zeventig. Onder het mom van vrijheid zijn kostbare tradities en oude waarden aan de kant geschoven. Op de tast zoeken PvdA en GroenLinks naar nieuwe.
Naast voedsel en onderdak wil de mens de ervaring dat zijn leven zin heeft. De markt biedt daar de uitgelezen mogelijkheid voor. Dit leidt tot overconsumptie en uitbuiting van de aarde. De klimaatcrisis is, volgens theoloog Jurjen Donkers, vooral een zingevingsprobleem.
Je kunt de jaren '60 als een afgesloten periode neerzetten waarin conservatieve bolwerken werden gesloopt. Echter, dit decennium van 'oplopende ongehoorzaamheid' kan ook beschouwd worden als een aanzet tot verder- en diepergaande politieke protesten in de jaren '70.