Overheden zouden met hun burgers moeten omgaan als met gezinsleden: mensen met wie je een langdurige relatie hebt en waarmee je in de toekomst vaker van mening zult verschillen. Dat betekent, zeker bij heikele kwesties als klimaatmaatregelen: práten, luisteren, meebewegen waar nodig en je eigen haast soms even opzij zetten. “Thuis hang je ook geen briefjes op als je iets van je huisgenoten gedaan wilt krijgen.”
Al een aantal jaar buitelen klimaatwetenschappers, sceptici en alarmisten over elkaar heen in wat 'het klimaatdebat' is gaan heten. Het debat is zowel gepolariseerd, verwetenschappelijkt als gepolitiseerd. Tijd voor een meer waardengeladen discussie over waarom we moeten vergroenen.
PvdA en GroenLinks zitten weldra samen in de oppositiebankjes. Kunnen ze gezamenlijk aanjagers worden van klimaatpolitiek? Robert-Jan Wille zocht het antwoord op die vraag in de artikelenbundel Rood-groene politiek voor de 21e eeuw van de sociaaldemocratische Wiardi Beckmanstichting. Die bundel bevat veel moois voor GroenLinksers, maar leert ook dat de sociaaldemocraten terugschrikken voor gedragsverandering, te ‘Haags’ denken en een tikkeltje technocratisch zijn.
Deze zomer beslist de International Commission on Stratigraphy of de wereld sinds de Industriële Revolutie een nieuw geologisch tijdperk binnengetreden is: het Antropoceen.
Is er werkelijk reden tot groen optimisme, of stevenen we af op nog eens 25 jaar drama in de klimaatpolitiek? Wijnand Duyvendak schetst de contouren voor een klimaatbeleid dat wel effectief is.
Wat heeft de landbouwlobby te zeggen over de lucht die je inademt? Meer dan je denkt. Het debat over luchtkwaliteit in Europa blijkt een knokpartij waarin de agrarische sector emissienormen voor boerenbedrijven gevloerd heeft. Met ernstige gevolgen voor onze gezondheid.
Klimaatwetenschapper en voormalig klimaatonderhandelaar Bert Metz las het boek ‘Klimaatmores’ van Bas Eickhout. Hij waardeert de wijze waarop de GroenLinks-Europarlementariër de lezer laat delen in zijn emoties bij de doorbraak van Parijs, eind 2015, maar ook de nuchtere manier waarop Eickhout het in Parijs bereikte klimaatakkoord analyseert.
Vier jaar lang beet Jan Paul van Soest zich in z’n vrije tijd vast in de klimaatsceptici. Een “pr-prestatie van formaat” noemt hij hun succes in De Twijfelbrigade. Hij las voor z’n onderzoek alles wat hij kon vinden van en over de sceptici en speurde het internet af naar sceptische blogs en platforms.
Het klimaatakkoord van Parijs luidt het einde van fossiele brandstoffen in, te beginnen met kolen. Maar kappen met kolen is voor sommige delen van de wereld een forse uitdaging, zo leert de Coal Atlas.
Wachten we op de markt of nemen we zelf het heft in handen? Weken worden maanden, maanden worden jaren en het klimaatprobleem verergert met de dag.