De steeds hogere grondprijzen drukken een groeiende stempel op het gebruik van grond. De duurzaamheid van het landschap staat dan ook onder druk. Volgens Jan van Rheenen en Jan Spijkerboer (Kadaster) kunnen eigentijdse vormen van grondeigendom een antwoord betekenen. “Ons systeem van privaat eigendom van grond heeft veel goeds gebracht, maar steeds duidelijker wordt dat er ook nadelen zijn.”
Laagliggend Nederland bestaat grotendeels uit veengrond: natte, zwarte bodems tjokvol organische stof. Ontwatering zorgt voor concurrerende landbouw, maar ook voor een groot klimaatprobleem. De Nederlandse natuur stoot zelfs per saldo broeikasgassen uit, in plaats van koolstof op te nemen. Een natte, toekomstbestendige landbouw is mogelijk. Jasper Groen over krimpend veen, groeiende uitstoot en de waarde van moerasplanten.
Resilience Practice geeft een goed beeld van veerkracht als dynamiek van sociaalecologische systemen inclusief het menselijke handelen. Geschreven door een wetenschapper en een journalist richt het zich tot een breed publiek.
We moeten ons serieuze vragen te stellen over de manier waarop we nu en in de toekomst ons voedsel produceren. Gaan we door met genetisch gemanipuleerd voedsel en chemische middelen, of houden we op met dit spelen met ons eten?
Waarheen met ons voedselsysteem? Deze vraag stond in de debatreeks ‘It’s the food, my friend’ centraal. Hebben de bezoekers aan het eind van de debatreeks een antwoord gekregen? Ja en nee. Is het debat dan wel nuttig geweest? Dat zeker, want het is nu tijd om beleid te gaan maken met de opgedane kennis..
Acht jaar na verschijnen is ‘De Hongerige Stad’ van Carolyn Steel nog steeds actueel. Steel belicht ons voedsel vanuit opvallende invalshoeken, maar laat vooral zien dat het huidige mondiale voedselsysteem schimmig werkt en lastig is te doorzien. Consumenten zijn zich niet bewust van welke weg eten aflegt. Steels boek schudt kennis flink door elkaar en vult de witte vlekken in.
Hoe organiseren we een duurzaam voedselsysteem dat de hele wereld kan voeden? Met een groeiende wereldbevolking, klimaatverandering en een toenemende schaarste van grond en grondstoffen, moeten belangrijke keuzes worden gemaakt. Welke stappen kan of moet de politiek zetten? Deze vragen stonden centraal in de jaarlijkse conferentie van Bureau de Helling met de Eerste Kamerfractie van GroenLinks, op 4 november 2016.
Wat heeft de landbouwlobby te zeggen over de lucht die je inademt? Meer dan je denkt. Het debat over luchtkwaliteit in Europa blijkt een knokpartij waarin de agrarische sector emissienormen voor boerenbedrijven gevloerd heeft. Met ernstige gevolgen voor onze gezondheid.
Ik heb het geluk gehad dat ik op mijn basisschool elke vrijdagmiddag les kreeg over de natuur in de moestuin van de school. Ik herinner me goed dat ik, samen met een klasgenootje, een veel te grote kruiwagen tuinafval op de berg compost moest gooien. De meester zei tegen mij dat de natuur van dat afval vruchtbare aarde maakte. Het moestuintje van mijn school bleef hierdoor vruchtbaar. Maar werkt dit ook op grotere schaal?
Onder die titel nam DWARS vorig najaar een nieuwe landbouwvisie op haar congres aan. Dit jaar het nieuwe Europees Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) van kracht gegaan voor een periode van zeven jaar. Hoe zien wij de landbouw in een groene economie? Wat hebben Nederlandse agrariërs nodig om duurzaam te kunnen boeren?