Wilders en Mohammed Bouyeri hangen eenzelfde beeld van de islam aan. Maar het idee van waarheid dat ze delen past slecht in de democratie.
Toen de Kring der Wetenschap der Politiek zestig jaar bestond, vroegen de jubilarissen mij te reageren op de volgende idiote stelling: 'Over zestig jaar wordt in de Nieuwe Kerk te Delft begonnen aan de bouw van het praalgraf van Geert Wilders'. Ik had natuurlijk nee moeten zeggen.
'Dit pamflet kent slechts één ambitie: het politiek-inhoudelijke debat binnen GroenLinks te voeden, opdat de partij er zo snel mogelijk weer klaar voor is om er flink tegenaan te gaan.' Hier een ingekorte versie van 'Wie we zijn en wat we willen'.
Democratie ligt onder vuur, net als honderd jaar geleden, toen de Duits-Italiaanse socioloog Robert Michels (1876-1936) de 'ijzeren wet van de oligarchie' formuleerde in zijn Soziologie des Parteiwesens in der modernen Demokratie, Untersuchungen über die oligarchischen Tendenzen des Gruppenlebens (1911). Terwijl Michels zijn socialistische idealen uiteindelijk inwisselde voor het Italiaanse fascisme, wordt democratie tegenwoordig aan de kant geschoven ten gunste van de zogeheten technocraten.
Cyprus is voorlopig van de ondergang gered. Dat bleek afgelopen zondagavond.
Toen ik me vorige week boos maakte om Geert Wilders viel mijn oog op en onooglijk klein boekje van Harry G. Frankfurt. Ineens wist ik het: Wilders stond gewoon te bullshitten.
Hoe ziet de 'eigen verantwoordelijkheid' eruit in de politieke praktijk van GroenLinks wethouders? Wat hen betreft is het tijd voor een cultuuromslag bij bestuurders: meer macht afstaan aan burgers en meer zelfredzaamheid, is hun devies. Een gesprek met Lenie Scholten, Barth van Eeten en Thijs de la Court, onder leiding van Erica Meijers.
De geschiedenis toont dat de welvaart van links kwam. Toch voeren zelfs linkse politici vandaag een rechts economisch beleid. Dit gebrek aan zelfvertrouwen resulteert in pijn voor de achterban, een beschadigde economie en slechte peilingen. Het roer moet om.
Het nationalisme in Europa moet overwonnen worden. Dat kan alleen door meer ruimte te geven aan een democratischer en socialer Europa. Deze stelling onderschrijven alle auteurs van de special Europa 1914-2014: meer Europese samenwerking, meer Europees debat, meer uitwisseling van verhalen in Europa is nodig.
Ingeborg Visscher vond haar Europese gevoel in de Kazankathedraal in St. Petersburg.