Iedere politicus zou eens een dagje mee moeten lopen bij de organisatie van een internationaal muziekfestival.
De woorden ‘kanteling’ en ‘transitie’ behoren inmiddels het merk Jan Rotmans toe. Zijn boek Verandering van Tijdperk: Nederland Kantelt vormt geen uitzondering op deze toon. Voor de gelegenheid heb ook ik mijn transitiebril opgezet.
Je kunt sociale feiten nooit helemaal los zien van je standpunt, maar dat betekent niet dat het niet de moeite waard is om te pogen een onderscheid te maken tussen feiten en meningen.
De mantra van 'eigen regie' wordt een papieren tijger, wanneer deze regie niet samen gaat met eigen baas zijn. Regie en verantwoordelijkheid zonder macht en middelen is betutteling nieuwe stijl.
Ontwikkelde landen hebben een ecologische schuld aan ontwikkelende landen. Oneindige groei is een illusie. Steden moeten duurzamer en zuiniger worden. Is de paus groen?
Het is verleidelijk een zelfanalyse en toekomstperspectief van GroenLinks te focussen op de gebeurtenissen rond de afgelopen verloren verkiezingen. Dat is wel heel kortzichtig. De missie van de partij valt niet te beoordelen aan de hand van één debacle. Daarvoor moet je kijken naar de lange golven in de maatschappij.
De fouten van klimaatwetenschappers bij het IPCC worden breed uitgemeten in de Tweede Kamer. Progressieve politici worden bij GeenStijl voor gek gezet. Als een rechter iemand vrij spreekt vanwege vormfouten volgen dikke koppen in de Telegraaf. Rechts valt steeds vaker autoriteiten aan, omdat deze te links zouden zijn.
GroenLinks moet weer een beweging worden, hoor ik nu al jaren in onze partij. Dat klinkt heel mooi, maar het blijkt telkens weer heel lastig om zoiets handen en voeten te geven.
Groene partijpolitiek heeft een relatief korte geschiedenis. De meeste groenen zien zich bovendien bij uitstek als voorvechters van de toekomst en houden zich niet zo bezig met ‘historische ballast’. Toch levert het relatieve gebrek aan een eigen geschiedenis problemen op. Waar staat de groene politiek voor? Wat is het eigenlijk? Wat zijn typische groene waarden? Mocht groene politiek werkelijk de politiek van de toekomst zijn, en een 'eigen' politiek zijn, dan mag juist het historische perspectief flink wat uitgediept worden. In deze serie columns een poging daartoe.
Daan Spaargaren vraagt zich af of politieke partijen, in hun huidige zin van het woord, nog wel bestaansrecht hebben.