Eeuwenlang bestond er een relatief evenwicht in de samenleving tussen het economische en sociale, dankzij allerlei gemeenschappelijke instituties en hun slimme regels. Vandaag de dag zijn we veel daarvan vergeten. Er is slechts keuze tussen markt en staat. Maar lokale, overzichtelijke vormen van gemeenschappelijke acties beschermen ons beter tegen de excessen van beide. Een pleidooi voor institutionele diversiteit.
De scheiding van kerk en staat moet niet misbruikt worden om pluralisme uit het publieke debat te weren.
Volgens Avner Offer komt er een eind aan het tijdperk van hoge economische groei. Hoe kunnen we hier mee omgaan? Volgens Offer zijn er twee opties: 'pull apart' of 'hang together.'
In Vrijheid & Zekerheid – Naar een sociaal-ecologische samenleving wijst Dirk Holemans ons de weg naar een veerkrachtige samenleving van autonome burgers. Het boek is geen blauwdruk, maar een open verhaal over een pluralistische samenleving waarin wij, de burgers, zelf vorm gaan geven aan het goede leven.
De door Rutte weer opgewarmde term 'participatiesamenleving' is een lege huls. Het kan links of liberaal beleid dekken, maar ook individueel of collectief worden ingevuld. GroenLinks is meestal voor participatie, maar wantrouwen is op zijn plaats.
De kloof tussen seculiere en gelovige visies binnen groene partijen moet overbrugd worden, stelt Erica Meijers. In een Europa-breed project probeert ze deze dialoog nu op gang te brengen. De recente terreur in Parijs maakt duidelijk dat dit gesprek noodzakelijker is dan ooit.
Democratieliefhebbers willen nog wel eens roepen dat de partijdemocratie failliet is, dat het roer radicaal om moet. Gelukkig deelt het concept-verkiezingsprogramma van GroenLinks die retoriek niet. Een pleidooi voor veranderingen binnen het systeem.
'Eigen verantwoordelijkheid' is in de mode, bij politici van vrijwel alle partijen, bij voorstanders van burgerparticipatie en activisten van onderop. Het wekt vooral positieve associaties met vrijheid en zeggenschap over het eigen leven, maar klopt dat wel met de politieke werkelijkheid?
Wetgeving moet eerst schild en daarna zwaard zijn, vindt strafrechtadvocaat Jozef Rammelt in reactie op Judith Sargentini. Wetgeving beoogt de verhoudingen tussen burgers onderling en tussen overheden en burgers te reguleren. Dit is echter niet het geval in Nederland.
Een centraal liberaal uitgangspunt is de meritocratie: maatschappelijke posities moeten verdeeld worden op basis van verdienste. In de kern is het de Amerikaanse droom. Je geniet zelf van je eigen successen maar betaalt ook de kosten voor je eigen falen. Volgens Jesse Klaver moeten we de meritocratie radicaal doordenken en dan komen we uit op een progressief ideaal: de Nederlandse droom.