Gemeenten kregen de afgelopen jaren steeds meer taken en steeds minder geld. Eerlijkere financiële verhoudingen tussen Rijk en gemeenten zijn hard nodig. Aangezien de ambities van GroenLinks – energietransitie, kansengelijkheid, inclusiviteit – grotendeels lokaal moeten worden gerealiseerd, ligt hier een belangrijke opdracht voor de partij.
EU-landen worden in deze coronacrisis voorlopig niet lastiggevallen met verplichte Europese normen voor bezuinigingen die in het verleden rampzalig uitpakten voor onder meer de sociale zekerheid. Voordat de geschiedenis herhaalt, moet de EU lessen trekken uit de averechtse bezuinigingspolitiek van de vorige crisis.
Voorspellende algoritmes in combinatie met dataverzameldrift door overheden hebben geleid tot schending van de privacy en institutionele discriminatie. Om te profiteren van de inzichten die algoritmes kunnen bieden, maar tegelijk de mensenrechten hoog te houden, moeten we volop investeren in tegenmacht - in de vorm van transparantie, kritische burgers en beleidsmakers, en ambtenaren die durven afwijken van geautomatiseerde uitkomsten.
Het mengen van wijken door middel van herstructurering heeft grote gevolgen voor de binding van de oorspronkelijke bewoners met de buurt. Bij hun pogingen om wijken te ‘upgraden’ zouden gemeentebestuurders zich meer moeten realiseren dat buurten geen verzameling stenen zijn, maar betekenisvolle plekken vol ervaringen en herinneringen van bewoners. De kracht van een buurt moet dan ook uitgangspunt zijn bij herstructurering.
Ongelijkheid is (ook) in Nederland voor een groot deel regionaal bepaald. Net als andere vormen is dit onacceptabel. Bovendien is het in ons nationale belang dat alle regio’s uit de verf komen en hun bijdrage kunnen leveren aan uitdagingen als de energietransitie en de woningnood.
Een zonneweide op het voormalige landbouwgebied Lanakerveld in Maastricht was nodig om de duurzaamheidsambities van de stad – klimaatneutraal in 2030 – te halen. Maar boeren en buurtbewoners zaten daar bepaald niet op te wachten, vertelt verantwoordelijk wethouder Gert-Jan Krabbendam.
Zon, maan en ster. Dit gaat niet over een zoetgevooisd gedichtje, maar over de benamingen van de verschillende leesniveaus waarin kinderen in groep 3 worden ingedeeld. U kent ze wellicht van de tv-serie De Luizenmoeder, waar woedende ouders verhaal komen halen bij juf Ank omdat hun kind volgens hen toch écht een zonnetje (hoogste leesniveau) is.
Als je de bedrijven de kans geeft, zullen ze ook de publieke doelen dienen. Dat is wederom de visie van VNO-NCW. Deze keer gehesen in een groen sociaal jasje en met mooie eerlijke woorden. En het baart mij hele grote zorgen.
Een gemeente waar inwoners uit alle lagen van de bevolking elkaar tegenkomen, waar iedereen kans heeft op een woning in een wijk naar keuze en waar goed onderwijs overal vanzelfsprekend is. Dat zijn de kenmerken van een ‘ongedeelde stad’ waar veel gemeentebesturen naar streven. De Helling sprak met wethouders Kees Diepeveen (Utrecht, GroenLinks), Cathalijne Dortmans (Helmond, GroenLinks), Marjolein Moorman (Amsterdam, PvdA) en Richard Moti (Rotterdam, PvdA) over de manier waarop zij werken aan minder segregatie en meer kansengelijkheid.
In een week tijd maakte ik iets ongekends mee. In mijn verschillende, meer dan gemiddeld in politiek geïnteresseerde bubbels werd al snel na het begin van een ontmoeting door iemand uitgeroepen: we gaan het niet over politiek hebben! En dat werd dan hartstochtelijk door iedereen onderschreven, ook door mij.