Het Antropoceen is een krachtig begrip voor de beschrijving van de grote vraagstukken van deze tijd. De Nederlands-Zweedse atmosfeerchemicus en Nobelprijswinnaar Paul Crutzen, bedenker van de term ‘Antropoceen’, herkende deze kracht zelf ook: ‘De lang in stand gehouden barrières tussen natuur en cultuur brokkelen af. Er is niet langer sprake van Wij tegen de Natuur. In plaats daarvan bepalen wij wat natuur is en wat het zal zijn […].
Technologische ontwikkelingen kunnen nieuwe kansen bieden om burgers invloed te geven op belangrijke keuzes van lokale overheden. De digitale burgerbegroting is daarvoor een effectieve methode, die in onder meer Parijs al succesvol is. Tot nu toe lopen Nederlandse gemeenten nog niet warm voor deze manier van inspraak. Een gemiste kans, betogen onderzoekers van het Rathenau Instituut.
Soms zeg ik wel eens dat ik een lezend bestaan leid. Aan weinig andere activiteiten besteed ik zo veel tijd als aan lezen. En wat dat lezen betreft ben ik een omnivoor: ik lees alles, waarbij vroeger de nadruk lag op academische, doorwrochte stukken (ik ben dol op ‘Suhrkamp’-jes, de publicaties van een van de grootste Duitse uitgevers in filosofie en sociologie) en tegenwoordig op vooral hedendaagse literatuur.
Met meer dan honderd wethouders in 95 gemeenten heeft GroenLinks de traditionele bestuurderspartijen op veel plekken van hun troon gestoten. Hoe maakt de partij deze unieke situatie tot een succes en zorgt zij voor de gedroomde verandering in Nederland? De Helling at een hapje met ’s lands Beste Bestuurders, GroenLinksers Lot van Hooijdonk (40) en Paul Smeulders (31), en verzamelde hun gouden tips voor een succesvolle en bovendien aangename bestuursperiode. “Iedere wethouder komt een keer in de problemen. Maar relax: het waait vrijwel altijd weer over.”
In dit nummer staat de vraag centraal hoe links weer aan kracht kan winnen. De Provinciale Statenverkiezingen hebben de urgentie van deze vraag (weer) aangetoond. Bestel hier uw exemplaar.
In tegenstelling tot veel hedendaagse denkers pleit de Franse filosoof Virginie Maris niet voor minder, maar méér grenzen tussen cultuur en natuur. Die grenzen dienen om het ‘radicale anders-zijn’ van al het niet-menselijke dat rondom ons leeft aan te duiden en te beschermen.
Wat is de onderscheidende politieke filosofie van groene partijen? En wat betekent dit voor concrete beleidsterreinen? Dat zijn de kernvragen die de Belgische groene politicus en denker Dirk Holemans met een team auteurs beantwoordt in Het Ecologisch Kompas. Daarmee biedt deze bundel een inspirerende koerswijzer voor de dagelijkse politieke praktijk van GroenLinksers.
De waarschijnlijk grootste stelselwijziging sinds de Tweede Wereldoorlog voltrekt zich in relatieve stilte: de invoering van de Omgevingswet. Wetgeving over milieu, natuur, water, bodem en geluid gaat op de schop en moet nu worden vertaald in de gemeentelijke en provinciale omgevingsplannen en - visies. Waar de handen van de ene GroenLinks-politicus jeuken om te beginnen, vreest de ander voor de uitvoering en uitholling van onze de kwetsbare groene ruimte. Wat zijn hun argumenten? En wat zijn de aandachtspunten voor GroenLinks volgend jaar bij de lokale coalitieonderhandelingen?
Het is een tamelijk uitzonderlijk verschijnsel: een economische theorie die de gemoederen in beweging brengt. Kranten schrijven erover, columnisten vliegen elkaar in de haren. Ik heb het over de Modern Monetary Theory, kortweg MMT.
Het klimaatverhaal van GroenLinks moet inclusiever. DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks, en het Jong Wetenschappelijk Bureau pleiten daarom voor een narratief waarin klimaatrechtvaardigheid voor iedereen centraal staat. Ook doen zij een aantal voorstellen om klimaatrechtvaardigheid in de politieke praktijk te brengen.