De vertaling van het veelgeprezen boek The Deficit Myth van Stephanie Kelton kon niet op een beter moment verschijnen. Door de pandemie is in plaats van bezuinigen ‘zich een weg uit de crisis investeren’ het nieuwe adagium geworden. Een theorie die dit adagium ondersteunt, is meer dan welkom.
In de strijd tegen ongelijkheid kunnen gemeenten het beste streven naar relatief homogene buurtjes in gemengde wijken. Daardoor komen mensen van verschillende achtergronden elkaar tegen bij de supermarkt en hebben ze nog wel buren in wie ze zich herkennen. Een grote misvatting is dat iedereen gemengd zou willen en moeten wonen om een einde te maken aan ongelijkheid, zegt Wouter van Gent, sociaal geograaf aan de Universiteit van Amsterdam.
Als student moest ze kiezen: stage lopen bij de destijds grote Wiardi Beckman Stichting of bij het kleinere wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Ze koos voor haar idealen en GroenLinks.
Gemeenten kregen de afgelopen jaren steeds meer taken en steeds minder geld. Eerlijkere financiële verhoudingen tussen Rijk en gemeenten zijn hard nodig. Aangezien de ambities van GroenLinks – energietransitie, kansengelijkheid, inclusiviteit – grotendeels lokaal moeten worden gerealiseerd, ligt hier een belangrijke opdracht voor de partij.
EU-landen worden in deze coronacrisis voorlopig niet lastiggevallen met verplichte Europese normen voor bezuinigingen die in het verleden rampzalig uitpakten voor onder meer de sociale zekerheid. Voordat de geschiedenis herhaalt, moet de EU lessen trekken uit de averechtse bezuinigingspolitiek van de vorige crisis.
Voorspellende algoritmes in combinatie met dataverzameldrift door overheden hebben geleid tot schending van de privacy en institutionele discriminatie. Om te profiteren van de inzichten die algoritmes kunnen bieden, maar tegelijk de mensenrechten hoog te houden, moeten we volop investeren in tegenmacht - in de vorm van transparantie, kritische burgers en beleidsmakers, en ambtenaren die durven afwijken van geautomatiseerde uitkomsten.
Het mengen van wijken door middel van herstructurering heeft grote gevolgen voor de binding van de oorspronkelijke bewoners met de buurt. Bij hun pogingen om wijken te ‘upgraden’ zouden gemeentebestuurders zich meer moeten realiseren dat buurten geen verzameling stenen zijn, maar betekenisvolle plekken vol ervaringen en herinneringen van bewoners. De kracht van een buurt moet dan ook uitgangspunt zijn bij herstructurering.
Ongelijkheid is (ook) in Nederland voor een groot deel regionaal bepaald. Net als andere vormen is dit onacceptabel. Bovendien is het in ons nationale belang dat alle regio’s uit de verf komen en hun bijdrage kunnen leveren aan uitdagingen als de energietransitie en de woningnood.
Een zonneweide op het voormalige landbouwgebied Lanakerveld in Maastricht was nodig om de duurzaamheidsambities van de stad – klimaatneutraal in 2030 – te halen. Maar boeren en buurtbewoners zaten daar bepaald niet op te wachten, vertelt verantwoordelijk wethouder Gert-Jan Krabbendam.
Zon, maan en ster. Dit gaat niet over een zoetgevooisd gedichtje, maar over de benamingen van de verschillende leesniveaus waarin kinderen in groep 3 worden ingedeeld. U kent ze wellicht van de tv-serie De Luizenmoeder, waar woedende ouders verhaal komen halen bij juf Ank omdat hun kind volgens hen toch écht een zonnetje (hoogste leesniveau) is.