Het Europese beschavingsideaal staat voor de oneindige zoektocht naar een meer vredelievende, zachtaardige, ontspannen, minder gevaarlijke maatschappij: een maatschappij waarin mensen niet langer bang zijn voor elkaar, voor hun instituties, of voor zichzelf.
Sinds Geert Wilders begon aan zijn kruistocht richting Den Haag is er veel gezegd en geschreven over het 'nieuwe populisme'. De laatste poging van Pechtold maakt deel uit van een bredere poging om dit populisme te bestrijden, maar tegelijkertijd blijft het onduidelijk wat dat populisme nou precies is.
In this period of uncertainty and quick change, launching a new journal dedicated to the analysis of long term trends appears as pragmatic as trying to organise a meditation congress in the middle of a tsunami. But for the new Green European Journal, this uncertainty is a welcome challenge to better understand the deeper changes that our societies are currently facing.
Er gaan enorme hoeveelheden tijd, geld en moeite op aan de inrichting van zo goed mogelijk onderwijs. In januari is een wetsvoorstel aangekondigd om de ‘beschermingswal’ van het bijzondere onderwijs op te heffen (de Wet meer ruimte voor nieuwe scholen). Maar weet de politiek ook hoe om te gaan met het gat dat religie in het onderwijsbestel achterlaat?
Volgens sommigen is Europa ten dode opgeschreven, anderen zien telkens kleine lichtpuntjes op weg naar een Europese eenwording. Etienne Balibar betoogt dat een dieper inzicht in de geschiedenis ontbreekt. Dit inzicht zou ons kunnen helpen inzien dat de huidige crisis een kantelpunt kan zijn voor de Europese integratie. Dit Engelstalige artikel staat in de nieuwe Green European Journal, 2014 nr.2.
Er komt een intern referendum voor het lijsttrekkerschap voor de Tweede Kamerverkiezingen. Al eerder hield GroenLinks een referendum over het lijsttrekkerschap: 1993. Welke lessen kunnen we daaruit leren?
Europa, het zou zomaar de beste regio om in te wonen kunnen zijn. Maar het uitzicht op een duurzaam – ecologisch én politiek duurzaam – en solidair Europa lijkt nog ver weg. Het debatklimaat over en in Europa maakt het niet makkelijker: het wordt steeds vaker gevoerd in uitersten. En het gekrakeel over de euro als onderdeel van een visieloos, neoliberaal beleid brengen ons geen stap verder. Duiding en voorstellen voor een Europese agenda.
Om de balans tussen het kapitalisme en de democratie terug te vinden, hebben we geen andere keuze dan de natiestaat in ere te herstellen, aldus de Franse politicoloog David Djaïz (1990). In Slow Democracy krijgt dat credo een progressieve invulling.
De relatie tussen kiezers en partijen is in de laatste decennia radicaal veranderd. Waar in de jaren zestig mensen standaard op ‘hun’ partij stemden, maken kiezers nu bij iedere verkiezing een nieuwe afweging.
Het waren turbulente weken, binnen en buiten de parlementen, en in mijn hoofd gebeurde iets geks. Telkens als ik de Capitoolbestormers zag, of de opgewonden Nederlandse parlementariërs aan de interruptiemicrofoon, of de woedende virusontkenners, maar ook als ik de groeiende rij politici de woorden: ‘onacceptabel’, ‘zorgelijk’ , ‘aanslag op de rechtsstaat’, of gewoon maar ‘de burger’ hoor uitspreken, dan krijg ik een heel ander beeld voor ogen.