“Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht” is zowel een samenvatting van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) van het maatschappelijke sentiment in Nederland als de titel van een recent boek van Paul Schnabel (2018). Kim Putters, directeur bij het SCP, haalt deze kernachtige paradox aan in de inleiding op zijn vorige maand verschenen boek Veenbrand. Smeulende kwesties in de welvarende samenleving
Extreme rijkdom is niet alleen schadelijk voor de democratie maar ook voor het klimaat. In de praktijk is rijkdom niet verenigbaar met onze ecologische plichten. Er zijn voldoende redenen om een extra beroep te doen op de allerrijksten in de strijd tegen klimaatverandering.
Na het slotdebat voor de Provinciale Statenverkiezingen merkte cabaretier Dolf Jansen op dat er tijdens de turbulente verkiezingscampagne één zekerheid bestond: “Een stem op een vrouw is een stem op een vrouw.” Binnen het huidige kiesstelsel is dat inderdaad een feit. Maar in het door de commissie-Remkes voorgestelde alternatieve kiesstelsel kan een stem op een vrouw zomaar een stem op een man betekenen. Hoe zit dit?
Rond 1960 werden veel Afrikaanse landen onafhankelijk. Na het tijdperk van kolonisatie volgde het tijdperk van zelfbestuur. De bemoeienis van het Westen bleef, waarbij invoering van vrije verkiezingen dikwijls een voorwaarde voor hulp was. Wat heeft vijftig jaar democratisering Afrika gebracht?
As the Hungarian government continues to receive criticism for its undemocratic 'reforms', one of the co-founders of the Hungarian sister party of the GreenLeft, LMP, Kristóf Szombati discusses whether they mark a return of nationalist ideology to Europe.
Europa moet grondig op de schop, vindt de Duitse politiek-filosoof Ulrike Guérot: alleen door de Unie om te vormen tot een republiek krijgt Europa het democratisch gehalte dat nodig is om te overleven. Een gesprek in het politieke hart van Europa met een utopische Europeaan. “Het werken aan een betere wereld lijkt op het bereiden van risotto: je begint bij de basis – gelijke rechten en vrijheid voor alle Europeanen – en dat bouw je heel, heel langzaam uit.”
Opeens (of na een jarenlange langzame, maar onopgemerkte aanloop?) is hij er dan, de volle aanval op de democratie. Van vele kanten. Ik haal er een draadje uit. “De wereld is zo complex geworden, daarin kan nou eenmaal niet iedereen een mening hebben over de keuzes die gemaakt moeten worden”. Op mijn beurt probeer ik niet onmiddellijk een mening te hebben over die uitspraak. Of over: ”Zie je wel, de grootste schreeuwers worden gekozen”.
Feiten zijn onmisbaar voor een democratisch politiek debat, schrijven Kathalijne Buitenweg en Richard Wouters. In een tijd waarin informatie en desinformatie zich gemakkelijk online verspreiden, moeten we inzetten op het beschermen en toegankelijk houden van journalistiek. Het is tijd voor een herwaardering van de vrij pers, betogen zij, omdat die tegenwicht kan bieden aan de algoritmen, bots en deep fakes die op social media te gemakkelijk hun podium verkrijgen.
De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter in ons land. Een groot deel van de bedrijfswinsten gaat naar de aandeelhouders en komt niet bij de medewerkers terecht. Medewerkers delen vaak niet in de winst die zijzelf hebben gecreëerd. De belangrijkste oorzaak hiervan is de verschuivende machtsbalans binnen bedrijven.
Er gaan dagen voorbij dat ik niet aan hem denk. Aan Ruud Lubbers. Voor de jonge lezers: dat was een testosteron geladen CDA politicus, tevens jongste en langstzittende premier van Nederland (eat your heart out, Mark Rutte), die aan het eind van zijn leven opkwam voor kwetsbare mensen die hij als actief politicus liever links liet liggen. De oudere lezers hoef ik het niet uit te leggen.