In economische modellen wordt steevast uitgegaan van ‘nutsmaximaliserende actoren’. De modellen zijn zo abstract dat er zelden gewag wordt gemaakt van de klasse waaruit deze actoren afkomstig zijn, wat hun huidskleur is, of het om mannen, vrouwen of transgenders gaat, hoe hoog of laag ze zijn opgeleid, of tot welke generatie ze behoren. Als je daar anno 2022 rekening mee houdt, verandert economics al snel in angrynomics, aldus economen Eric Lonergan en Mark Blyth, die hun boek deze titel gaven.
De kloof tussen stad en platteland verdiept zich. Terwijl steden als Amsterdam, Utrecht en Eindhoven groeien en bloeien, krimpen regio’s aan de randen van Nederland. Krimp betekent niet alleen minder scholen, minder ziekenhuizen en minder politiebureaus, maar ook meer werkloosheid, meer gezondheidsproblemen en meer energie-armoede. Ondertussen groeien anti-establishment partijen als PVV, Forum voor Democratie en BoerBurgerBeweging.
De milieubelastingen die GroenLinks bepleit, zoals de kilometerheffing, stuiten op maatschappelijke weerstand en populistische kritiek. Er is een manier om in te spelen op het wantrouwen tegen fiscale vergroening: het milieudividend.
Een halve eeuw na de opstand van 1968 is er een nieuwe consensus ontstaan. De neoconservatieve, nieuw-rechtse agenda van law and order vindt tot in de middenpartijen weerklank. De tijd is rijp voor een revolte. Links-progressieve krachten zijn daarbij aan zet.
We lijden aan ‘democratische metaalmoeheid’: onze democratie is lang en breed af, en toch willen we er maar steeds aan blijven sleutelen. Dat stelt Gijs van Oenen in het boek Overspannen democratie. Zijn oplossing: ‘algoritmisch-democratische’ besluitvorming om de vermoeide burger wat werk uit handen te nemen.
Een deel van de Nederlandse burgers is ontevreden over politiek en bestuur. Er is onbehagen, woede en teleurstelling. Maar dat is geen bewijs voor een algehele kloof tussen burgers en bestuurders. Bovendien, afstand tussen burgers en bestuurders moet er soms ook zijn.
Een vreemde spagaat: voor het eerst sinds de oprichting van GroenLinks in 1989-90 ontbrak het referendum in het verkiezingsprogramma.(1) Maar het prijkte wél prominent in de programma's van Wilders' PVV en Verdonks Trots op Nederland.
Environmental taxes advocated by Green parties such as road pricing give rise to social resistance and populist criticism. There is, however, a response to the mistrust of green taxation. Richard Wouters explores the potential of the environmental dividend to drum up support for much needed but controversial green taxes.
Wat zijn de oorzaken van het dalende politieke engagement van burgers? Ligt de schuld bij de bestuurders? Of hebben de burgers het laten gebeuren? Frank Hemmes bekijkt de oorzaken van de groeiende kloof tussen burger en bestuur, en biedt vijf oplossingen om burger en bestuur dichter bij elkaar te brengen.
Zijn Nederlandse campagnes negatiever geworden? Bureau de Helling leest het proefschrift van Annemarie Walter om daarachter te komen.