Bij de Duitse verkiezingen haalde Bündnis ‘90/Die Grünen 14,8 procent van de stemmen. Dat is de op-één-na beste uitslag van een Groene partij bij een nationale parlementsverkiezing in Europa. Het is bijna het drievoudige van de laatste uitslag van GroenLinks. Er was tevredenheid maar geen grote overwinningsroes. Simon Otjes vergelijkt het speelveld in Duitsland en Nederland en ziet naast verschillen, ook overeenkomsten.
Duitsland heeft gestemd en er is een nieuw politiek landschap ontstaan. In zijn laatste analyse over de Duitse Groenen bespreekt Roderick Kefferpütz de groene verkiezingscampagne, belicht hij de krachten die een nieuw politiek landschap in Duitsland vormgeven en betoogt hij dat de Groenen goed gepositioneerd zijn om de aanjager van een regeringscoalitie te worden.
De uitslag van de Tweede Kamer verkiezingen onthulde in Rotterdam overal in Nederland een politiek landschap, waar de partijkeuze vrijwel samenvalt met de sociaaleconomische positie en deels met de etnische achtergrond van de kiezers. Zelfs in de meeste pluralistische stad van Nederland is dit beeld herkenbaar.
De winst is groot, maar of GroenLinks het pluche werkelijk bereikt, was bij het ter perse gaan van deze Helling allesbehalve een zekerheid. In België deden de zusterpartijen van GroenLinks, Groen en Ecolo, al ervaring op. Die zijn confronterend: frustraties, interne strijd en electorale nederlagen liggen op de loer.
De milieubelastingen die GroenLinks bepleit, zoals de kilometerheffing, stuiten op maatschappelijke weerstand en populistische kritiek. Er is een manier om in te spelen op het wantrouwen tegen fiscale vergroening: het milieudividend.
Deze zomer publiceerde Wetenschappelijk Bureau GroenLinks een reflectie en analyse van de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. Het evaluatierapport 'Een idealistische bestuurspartij' tracht antwoorden te formuleren op de vraag waarom GroenLinks zes van de veertien zetels heeft verloren. Daarbij worden flink wat kritische noten gekraakt.
De formerende partijen - VVD, CDA, CU en D66 - hebben de twijfelachtige eer om het record van de langste formatie ooit op hun naam te kunnen zetten. Ondanks de vele urgente dossiers worden debatten in de Tweede Kamer en knelpunten in de maatschappij vooruit geschoven tot… Tsja, wanneer eigenlijk? Ondertussen groeit de maatschappelijke onvrede over het oude-wijn-in-oude-zakken-fenomeen dat we hier te zien krijgen.
Een deel van de Nederlandse burgers is ontevreden over politiek en bestuur. Er is onbehagen, woede en teleurstelling. Maar dat is geen bewijs voor een algehele kloof tussen burgers en bestuurders. Bovendien, afstand tussen burgers en bestuurders moet er soms ook zijn.
Oude linkse reflexen spelen GroenLinks teveel parten, schreef Henri Bontenbal. Daar is Hans Boer het hartgrondig mee oneens. Hij moedigt GroenLinks aan om het ingeslagen linkse pad te blijven volgen.
Tijdens mijn zomervakantie las ik het boek Pluche van Femke Halsema. Het boek beschrijft niet alleen haar groei naar het partijleiderschap, maar ook hoe ze probeerde GroenLinks op een moderne leest te schoeien. Minder betutteling en geitenwollensokken, meer progressiviteit. Ook Jesse Klaver wil van GroenLinks een moderne partij maken, een ‘brede volkspartij’, voor alle Nederlanders ‘die het nieuwe idealisme een kans willen geven’. Maar spelen oude reflexen GroenLinks niet teveel parten?