De uitslag van de Tweede Kamer verkiezingen onthulde in Rotterdam overal in Nederland een politiek landschap, waar de partijkeuze vrijwel samenvalt met de sociaaleconomische positie en deels met de etnische achtergrond van de kiezers. Zelfs in de meeste pluralistische stad van Nederland is dit beeld herkenbaar.
De winst is groot, maar of GroenLinks het pluche werkelijk bereikt, was bij het ter perse gaan van deze Helling allesbehalve een zekerheid. In België deden de zusterpartijen van GroenLinks, Groen en Ecolo, al ervaring op. Die zijn confronterend: frustraties, interne strijd en electorale nederlagen liggen op de loer.
De milieubelastingen die GroenLinks bepleit, zoals de kilometerheffing, stuiten op maatschappelijke weerstand en populistische kritiek. Er is een manier om in te spelen op het wantrouwen tegen fiscale vergroening: het milieudividend.
Deze zomer publiceerde Wetenschappelijk Bureau GroenLinks een reflectie en analyse van de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. Het evaluatierapport Een idealistische bestuurspartij tracht antwoorden te formuleren op de vraag waarom GroenLinks zes van de veertien zetels heeft verloren. Daarbij worden flink wat kritische noten gekraakt.
De formerende partijen - VVD, CDA, CU en D66 - hebben de twijfelachtige eer om het record van de langste formatie ooit op hun naam te kunnen zetten. Ondanks de vele urgente dossiers worden debatten in de Tweede Kamer en knelpunten in de maatschappij vooruit geschoven tot… Tsja, wanneer eigenlijk? Ondertussen groeit de maatschappelijke onvrede over het oude-wijn-in-oude-zakken-fenomeen dat we hier te zien krijgen.
Een deel van de Nederlandse burgers is ontevreden over politiek en bestuur. Er is onbehagen, woede en teleurstelling. Maar dat is geen bewijs voor een algehele kloof tussen burgers en bestuurders. Bovendien, afstand tussen burgers en bestuurders moet er soms ook zijn.
Oude linkse reflexen spelen GroenLinks teveel parten, schreef Henri Bontenbal. Daar is Hans Boer het hartgrondig mee oneens. Hij moedigt GroenLinks aan om het ingeslagen linkse pad te blijven volgen.
Tijdens mijn zomervakantie las ik het boek Pluche van Femke Halsema. Het boek beschrijft niet alleen haar groei naar het partijleiderschap, maar ook hoe ze probeerde GroenLinks op een moderne leest te schoeien. Minder betutteling en geitenwollensokken, meer progressiviteit. Ook Jesse Klaver wil van GroenLinks een moderne partij maken, een ‘brede volkspartij’, voor alle Nederlanders ‘die het nieuwe idealisme een kans willen geven’. Maar spelen oude reflexen GroenLinks niet teveel parten?
De Nederlandse krijgsmacht verkeert in beroerde staat, terwijl de wereld onveiliger wordt. GroenLinks dient onder ogen te zien dat het defensiebudget omhoog moet.
Zijn Nederlandse campagnes negatiever geworden? Bureau de Helling leest het proefschrift van Annemarie Walter om daarachter te komen.