Wie wil weten waarom wonen een steeds groter deel van ons inkomen opslokt, en waarom de intrede van de vrije markt op het gebied van wonen de belangrijkste oorzaak van ongelijkheid en de groeiende tweedeling vormt, moet beslist Hoe ik toch huisjesmelker werd lezen.
In de strijd tegen ongelijkheid kunnen gemeenten het beste streven naar relatief homogene buurtjes in gemengde wijken. Daardoor komen mensen van verschillende achtergronden elkaar tegen bij de supermarkt en hebben ze nog wel buren in wie ze zich herkennen. Een grote misvatting is dat iedereen gemengd zou willen en moeten wonen om een einde te maken aan ongelijkheid, zegt Wouter van Gent, sociaal geograaf aan de Universiteit van Amsterdam.
Het mengen van wijken door middel van herstructurering heeft grote gevolgen voor de binding van de oorspronkelijke bewoners met de buurt. Bij hun pogingen om wijken te ‘upgraden’ zouden gemeentebestuurders zich meer moeten realiseren dat buurten geen verzameling stenen zijn, maar betekenisvolle plekken vol ervaringen en herinneringen van bewoners. De kracht van een buurt moet dan ook uitgangspunt zijn bij herstructurering.
Een gemeente waar inwoners uit alle lagen van de bevolking elkaar tegenkomen, waar iedereen kans heeft op een woning in een wijk naar keuze en waar goed onderwijs overal vanzelfsprekend is. Dat zijn de kenmerken van een ‘ongedeelde stad’ waar veel gemeentebesturen naar streven. De Helling sprak met wethouders Kees Diepeveen (Utrecht, GroenLinks), Cathalijne Dortmans (Helmond, GroenLinks), Marjolein Moorman (Amsterdam, PvdA) en Richard Moti (Rotterdam, PvdA) over de manier waarop zij werken aan minder segregatie en meer kansengelijkheid.
Sinds maart vorig jaar komt het er min of meer op neer dat alles wat we voor onmogelijk hielden, tóch gebeurt. Een avondklok? Ondenkbaar. De basisscholen zouden écht niet meer dichtgaan na de bekritiseerde sluiting in het voorjaar. Net zo onvoorstelbaar waren een inmiddels al vijf maanden durende sluiting van de horeca en een lockdown waarvan het einde nog steeds niet in zicht is.
Het tekort aan woningen is de komende tien jaar is volledig binnen bestaande wijken op te lossen, stelt architect Reimar von Meding. Die wijken varen er wel bij en bovendien kunnen we het woningtekort op deze manier twee keer zo snel aanpakken als met nieuwbouwwoningen in weilanden.
Op grond van samenwerking is een doorwrocht boek over grond-gebaseerde commons: wooncoöperatieven, voedsel- en landbouwinitiatieven en ‘trage wegen’. Het boek beslaat de Vlaamse en Brusselse context, maar is ook zeer boeiend voor Nederlanders die zich in ‘landed commons’ willen verdiepen. Het boek richt zich op iedereen die op zoek is naar nieuwe, meer solidaire manieren om met grond en wonen om te gaan.
Het is mogelijk de allergrootste klacht die ik om me heen en in de media hoor: veel mensen kunnen geen woning krijgen, kunnen niet verhuizen naar een geschiktere woning of moeten enorme prijzen betalen. Dat wordt ervaren als heel onrechtvaardig, maar mensen voelen zich er machteloos bij.
Er is sprake van een wooncrisis, ook in Amsterdam. Voor een sociale huurwoning is de gemiddelde wachttijd 14 jaar en huren in het middensegment rijzen de pan uit: een prijs van 1500 euro per maand voor een appartementje is niet ongebruikelijk. Het is hoog noodzakelijk dat we de middenhuur gaan reguleren, er meer sociale huurwoningen bijkomen en woningcorporaties een veel bredere taak krijgen om ook in dit segment te gaan verhuren.
“Ik zit vast”, schreef de 25-jarige docente Anne Breukelaar op 14 mei in een ingezonden brief in NRC Handelsblad. Zeven jaar woonde ze op zichzelf, maar na het behalen van haar tweede masterdiploma trok ze noodgedwongen weer bij haar ouders in. Niet omdat ze terugverlangde naar het ouderlijk huis, maar omdat ze zich met haar modale inkomen geen eigen woning in de buurt van Nijmegen of Den Bosch kan veroorloven. Het verhaal van Anne is illustratief voor de huidige situatie op de woningmarkt: voor een sociale huurwoning verdient ze teveel, voor een hypotheek te weinig. Particuliere verhuurders eigen dat zij bruto vier tot vijf keer de huurprijs verdient, die voor een woning van 45 vierkante meter al snel neerkomt op 900 euro. Tel uit haar verlies.