Framing heeft ten onrechte een slechte naam, want zonder framing geen ideologische strijd. Een politieke partij die niet aan framing doet, vervalt al snel in technocratische politiek: een overload aan beleidsvoorstellen zonder een duidelijk beeld van waar die partij nou echt voor staat. Of ze vervalt in machtspolitiek, waarbij niet ideologische overtuigingen maar kiezersonderzoeken de koers dicteren.
Het neoliberalisme heeft mensen laten geloven dat we allemaal door eigenbelang en concurrentie gedreven worden. Maar het gemeenschappelijk beheren van natuurlijke bronnen, bibliotheken en gebouwen leert ons iets anders, betoogt Thijs Lijster in 'Wat we gemeen hebben'.
De linkse samenwerking heeft een breder en dieper verhaal nodig, schrijft Tjeerd de Jong in reactie op het discussiestuk van de wetenschappelijke bureaus van PvdA en GroenLinks. Een verhaal dat bestaanszekerheid breder opvat. Een verhaal dat dieper gaat doordat het niet alleen het hoofd maar ook het hart raakt.
We zaten met de mensen van het wetenschappelijk bureau van de PvdA al een uur of drie in een veel te warme ruimte toen het begrip ‘maakbaarheid’ op tafel kwam. Zouden GroenLinks en PvdA in een gezamenlijke ideologie weer wat meer onverschrokken links durven te klinken? En konden ze dus die oude term, die toch lang gestaan heeft voor een zorgzame samenleving waarin eerlijk gedeeld wordt, met trots uitdragen?
Cijfers, feiten, statistieken: de werkelijkheid lijkt in de culture wars geen scheidsrechter meer te zijn. Alles is immers afhankelijk van je frame. In zijn boek 'Culturele veldslagen' zoekt Gijs van Oenen naar de wortel van dit probleem.
De samenvoeging van de PvdA- en GroenLinks-fracties in de Eerste Kamer is een belangrijke stap naar meer linkse samenwerking. Levert dat een broodnodig machtsblok op, of ligt het gevaar van een grijze middenpartij op de loer? Dick Pels en Jasper Blom, twee voormalige directeuren van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks, worden het niet eens.
Met de term ‘veerkracht’ wordt een verschijnsel uit de natuur toegepast op het sociale domein. Kan dat zomaar? Welke kansen en welke gevaren schuilen er in zo’n analogie?
Links zit in de hoek waar de klappen vallen. De afgelopen decennia, maar zeker sinds 2017 staat links er electoraal slecht voor. Traditioneel links (PvdA, SP, en GroenLinks) haalde in 2017 37 zetels, minder dan de PvdA er alleen in 2012 had gehaald. In 2021 waren er daar nog maar 26 van over. De vraag is hoe dat kan. Recent onderzoek van Noam Gidron toont een mogelijke verklaring.
In de meeste boeken over duurzaamheid en de toekomst van de mensheid gaat het over de grote lijnen. Maar welke stappen zet je om je doel te bereiken? Een antwoord op die vraag geeft Alexander de Roo (1955) in 'Halverwege de groene eeuw 1970-2070'.
‘Het persoonlijke is politiek’ is een uitdrukking die vooral tijdens de late jaren zestig en zeventig gehoord werd en nog altijd zeggingskracht heeft. De uitdrukking is afkomstig uit de feministische beweging. De exacte oorsprong is onbekend en de gedachte is dat politieke en persoonlijke kwesties elkaar beïnvloeden. Een andere gedachte is dat de concrete ervaringen van vrouwen de basis vormen van het feminisme, zowel persoonlijk als politiek.