Maximilien de Robespierre, een van de belangrijkste leiders van de Franse Revolutie, is nog altijd een controversiële man. Maar wie was hij als mens? Ruth Scurr doet in Fatal Purity een poging om Robespierre te begrijpen.
Geert Wilders en zijn partij zijn naar gedachtegoed gesproken anti-democratisch of op zijn minst a-democratisch en beleidsmatig gesproken ronduit racistisch en discriminerend. Hij is de representant van een veel diepere onderhuidse anti-islam, anti-verlichting en anti-Europabewegingen.
Het Antropoceen vraagt om een groene tegenbeweging die er naar streeft mensen weer controle te geven over hun leefomgeving. GroenLinks kan hier een unieke vertaling aan geven als zij zich laat inspireren door het ecologisme, stelt Jasper Blom, politiek-econoom aan de Universiteit van Amsterdam en oud-directeur van Bureau de Helling.
In Vrijheid & Zekerheid – Naar een sociaal-ecologische samenleving wijst Dirk Holemans ons de weg naar een veerkrachtige samenleving van autonome burgers. Het boek is geen blauwdruk, maar een open verhaal over een pluralistische samenleving waarin wij, de burgers, zelf vorm gaan geven aan het goede leven.
In zijn bespreking van de transitiebeweging plakt Dick Pels ouderwetse en negatieve etiketten op. Wat hij als zwakheden beschouwt, zijn juist bronnen van kracht van een nieuwe prepolitieke beweging in tijden van sociaal-ecologische crisis.
In politieke discussies spreken links en rechts vaak langs elkaar heen omdat ze een fundamenteel andere kijk op de wereld hebben. Dat is de centrale stelling van Jonathan Haidt in zijn boek Het Rechtvaardigheidsgevoel. In een tijd van groeiende politieke polarisatie aan beide kanten van de Atlantische Oceaan heeft hij waardevolle lessen om elkaar beter te begrijpen.
Twee boeken over het ontsporen van het kapitalisme en de rol van de PvdA hierin, bevatten waardevolle lessen voor GroenLinks. De belangrijkste: koester de interne tegenstem en laat de wens om te regeren je idealen niet verdrukken.
Voedsel is geen voorwaarde om te leven; het is de essentie van het leven zelf, de bril waardoor we naar de maatschappij kijken. Deze gedachte vormt het uitgangspunt van het onderhoudende nieuwe boek van architect Carolyn Steel. Ook zonder doortimmerd voorstel voor een nieuw voedselbeleid is Sitopia absoluut inspirerend en de moeite waard.
Markeren de komende verkiezingen het einde van het neoliberalisme? Zelfs de VVD vindt dat de 'rafelranden van het kapitalisme moeten worden bijgeschaafd'.
Volgens de degrowthbeweging is een wereldeconomie die minder grondstoffen en energie gebruikt, ecologische grenzen respecteert en toch floreert, absoluut mogelijk. Om dit te bereiken moeten we volgens antropoloog Jason Hickel wat we hebben eerlijk met elkaar delen, onze economie niet tegen maar in balans met de natuur inrichten, en bovenal onze obsessie met economische groei overboord gooien.