Voedsel is een mensenrecht, maar hoe voeden we de wereld? Dat is niet zozeer een technisch, maar vooral een politiek probleem. Daarom moeten alle betrokkenen bij de voedselproductie gehoord worden, ook de kleinste. Een pleidooi voor voedseldemocratie.
Bestuurders en beleidsmakers zijn zich veel te weinig bewust van de vragen die worden opgeroepen door het gebruik van big data en algoritmes in openbare besluitvorming. Intussen zijn onze mensenrechten in het geding. Wie neemt verantwoordelijkheid?
De EU en veel Europese landen zijn op dit moment bezig met een heroriëntatie als het gaat om de relatie met China. Lange tijd werd geloofd dat het nastreven van steeds meer economische verstrengeling met China zou leiden tot politieke liberalisering in het land. Het tegenovergestelde is echter gebleken: door onze toenemende economische afhankelijkheid van China is het steeds moeilijker geworden om op te komen voor onze eigen waarden. Ook Nederland zou nu een Chinabeleid moeten ontwikkelen waarin progressieve waarden en mensenrechten centraal staan.
In haar nieuwste boek ‘In naam van de vrijheid’ blikt Farah Karimi terug op twintig jaar ‘war on terror’. “De retoriek was: we gaan democratie, vrijheid, mensen- en vrouwenrechten brengen in Islamitische landen. Ik vroeg me af: wat is hier twintig jaar na dato van terecht gekomen?” Naast een geopolitieke analyse, is het boek vooral een persoonlijk verslag van haar ervaringen als politicus en als directeur van hulporganisatie Oxfam Novib.
De Europese regeringsleiders noemen migratiedeals nodig om illegale migratie en mensensmokkel te bestrijden. Met deze afspraken schuift de EU haar verantwoordelijkheid voor vluchtelingen echter af op andere landen ten koste van de mensenrechten. Een rechtvaardiger, menselijker vluchtelingenbeleid is nodig én mogelijk: met een eerlijk verhaal en moedige politici.
Frans Teutscher pleit voor afspraken in VN-verband over militair ingrijpen en afschaffing van het vetorecht in de Veiligheidsraad. GroenLinks dient onder geen voorwaarde militair ingrijpen onder NAVO-vlag te steunen, zegt Hans Feddema. Jaap van Arkens vindt dat het tegengaan van armoede prioriteit moet hebben boven militaire interventie.
Nederland is beter in opleiden dan in vechten, zo stelt Paul Puntman. Mark Waanders (werkgroep Vrede en Veiligheid) onderschrijft het belang van een inhoudelijke en vroegtijdige politieke discussie over interventies. Egbert Born vindt dat er bij het opstellen van criteria voor militaire interventie veel te lichtzinnig omgegaan wordt met de fundamentele vraag wat vrede is.
De Indiase mensenrechtenadvocate Kiruba Munusamy was een poos te gast bij Shelter City Nijmegen. Om bij te komen, even vrede te vinden. Student Mark Nijland maakte haar van dichtbij mee en dat opende hem de ogen. "Kiruba leerde mij dat mensenrechten zeker geen papieren werkelijkheid zijn."
De politiemissie in Kunduz en de interventie in Libië hebben het debat over interventie in GroenLinks weer doen oplaaien. Wie de nieuwe Helling leest komt goed beslagen ten ijs. Invalshoek is het VNconcept Responsibility to Protect (R2P): moet GroenLinks zich opwerpen als voorvechter van R2P of moet het worden bekritiseerd als schaamlap voor de bescherming van geopolitieke en economische belangen door rijke landen?
How much longer can we stand by and witness the ongoing killing of civilians in neighboring Syria? The question keeps popping up in my mind each time I read about the daily count of people murdered in Homs, Damascus or anywhere else by a ruthless dictator not willing to give in to mounting international pressure.