Waarom is het zo ingewikkeld voor de Engelse Groenen om terrein te winnen, en wat was de ‘nieuwe’ strategie van links? Remco van der Stoep, al jaren woonachtig in Engeland en actief binnen de Engelse Groenen, kwam langs bij Bureau de Helling om de Britse verkiezingsuitslag te analyseren.
Volgens Avner Offer komt er een eind aan het tijdperk van hoge economische groei. Hoe kunnen we hier mee omgaan? Volgens Offer zijn er twee opties: 'pull apart' of 'hang together.'
Het Antropoceen vraagt om een groene tegenbeweging die er naar streeft mensen weer controle te geven over hun leefomgeving. GroenLinks kan hier een unieke vertaling aan geven als zij zich laat inspireren door het ecologisme, stelt Jasper Blom, politiek-econoom aan de Universiteit van Amsterdam en oud-directeur van Bureau de Helling.
In Vrijheid & Zekerheid – Naar een sociaal-ecologische samenleving wijst Dirk Holemans ons de weg naar een veerkrachtige samenleving van autonome burgers. Het boek is geen blauwdruk, maar een open verhaal over een pluralistische samenleving waarin wij, de burgers, zelf vorm gaan geven aan het goede leven.
Volgens Patrick Curry is een ecologische ethiek dringend nodig, omdat de aarde in rap tempo wordt uitgeput door de mens. De enige manier om dit te kunnen stoppen is de aarde te waarderen om haar eigen waarde en niet om de waarde die zij voor de mens heeft.
Wat staat er de komende jaren op de agenda binnen de groene en de linkse politiek? Volgens Eva Gladek, directeur van Metabolic en gastspreker bij het jubileumsymposium 30 jaar de Helling, is dat in ieder geval de dringende transitie van een lineaire naar een circulaire economie.
Het Tijdperk van de Mens (Antropoceen) vraagt om een politiek van lange adem, op alle niveaus. Sommige vraagstukken zijn complex, sommige oplossingen zijn niet leuk om te horen. Juist daarom is het gesprek over hoe we willen dat onze toekomst eruitziet zo belangrijk. De politiek heeft de verantwoordelijk om de burgers hier beter bij te betrekken, vindt Philipp Pattberg, hoogleraar transnationaal milieubeleid aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Terwijl de Europese Unie besloot oliebedrijven te verplichten minimaal 5% biobrandstof bij te mengen in de fossiele benzine en diesel, kraakte buiten Europa het voedselsysteem in zijn voegen. Wat eerst een goed idee leek – landbouwgewassen gebruiken om minder afhankelijk te zijn van geïmporteerde olie – is intussen een hoofdpijndossier geworden. Europa moet zuinig omgaan met de goede biomassa die we kunnen krijgen en zorgen voor hoogwaardige toepassingen in sectoren waar alternatieven niet of nauwelijks voorhanden zijn.
In februari 2012 studeerde ik af als politicoloog met een scriptie over de klimaatonderhandelingen. Ik was enorm gefascineerd door het feit dat er sinds het Kyoto-Protocol, inmiddels verlengd tot 2020, maar reeds opgesteld in 1997, nauwelijks vooruitgang is geboekt op het maken van bindende internationale klimaatafspraken. Tijdens de laatste top in Warschau (november 2013) bleek eens te meer dat een internationaal klimaatakkoord met bindende afspraken over de reductie van broeikasgassen nog heel ver weg is.
Zolang we mensen met en zonder handicap in strikt gescheiden hokjes blijven stoppen, is de inclusieve arbeidsmarkt nog ver weg, aldus Nico Blok.