In zijn boek Makke schapen. Over volgzame burgers en vluchtige politiek (Amsterdam: Bert Bakker) toont Paul Kalma zich een marxist in schaapskleren. Hij omarmt een klassiek-socialistische visie die dicht aanschurkt tegen die van de SP.
In Macht pakken met Europa kiest GroenLinks duidelijk en terecht voor Europa. Maar twee zaken mogen wel wat duidelijker worden gesteld: het gaat om een ander Europa en die macht pak je alleen door internationale samenwerking. Dat lukt allebei alleen als we minder nationaal denken, en meer politiek.
Waarom ik GroenLinks stem? Vanwege hooggestemde idealen als kansengelijkheid. Dat ideaal komt prachtig tot uiting in het voorstel om er voor te zorgen dat de beste en best betaalde docenten zich inzetten voor de leerlingen die hen het best kunnen gebruiken. Want niemand mag voorbestemd zijn voor armoede en achterstand.
Houd rekening met de beleving van burgers. Alleen zo kun je voldoende draagvlak voor de energietransitie scheppen. Bij de opening van de conferentie riep landschapsarchitect Sven Stremke lokale bestuurders daartoe op. Vanuit hetzelfde perspectief richt de deelsessie over ‘ontzorgen en nivelleren’ zich op de mogelijkheden die gemeenten hebben om hun inwoners te betrekken bij de transitie en om hen zoveel mogelijk te ontzorgen.
Marcel Wissenburg, hoogleraar Politieke Theorie aan de Radboud Universiteit Nijmegen, pleit voor denken over de samenleving als een 'body ecologic': een politieke gemeenschap die niet alleen mensen, maar ook de natuur omvat.
De financiële en economische crises stimuleren het denken over alternatieven voor het neoliberalisme en de politieke crisis roept vragen op over de relatie tussen overheid en burgers. Er wordt weer gepleit voor meer ruimte voor zelfbeheer, collectief eigendom en gemeenschappelijk bezit. De nieuwe Helling introduceert dit debat met zijn vele onbeantwoorde vragen
Het Antropoceen moet gepolitiseerd worden. Lokale democratische dialoog is daarbij onmisbaar. Dat zijn de conclusies die ik trek uit een reeks van interviews met wetenschappers over het Tijdperk van de Mens.
GroenLinks is misschien wel groen, maar is het ook links? Rijke schetst de contouren van wat in zijn ogen 'echt links' is. In navolging van Willem Schinkel (1) noemt hij dat 'links van links'. Als er één linkse partij is die zich in zijn ogen op links van links hoort te bevinden, dan is het wel GroenLinks, ideeënpartij.
Waarom is er na zes jaar crisis zo weinig protest? Gezien de voortdurende berichtgeving over de losgeslagen financiële wereld, speculerende semi-publieke instellingen en groeiende sociale ongelijkheid is de hedendaagse apathie op zijn minst opmerkelijk. Hoe is ze te verklaren? Het gebrek aan protest hangt samen met een gebrek aan een Groot Verhaal, dat de huidige misstanden met elkaar in verband kan brengen en tot actie aanzet.
Waarom is er na zes jaar crisis zo weinig protest? In deel 1 kwam ik tot de conclusie dat het gebrek aan protest kan worden verklaard door de maskerade van de neoliberale ideologie als ‘realiteit’. In dit tweede deel benadruk ik de mogelijkheid tot vervanging van het neoliberale narratief. Een voorwaarde daarvoor is dat we het opnieuw als ideologie leren herkennen – en niet langer als ‘realiteit’ accepteren.