'Eigen verantwoordelijkheid' is in de mode, bij politici van vrijwel alle partijen, bij voorstanders van burgerparticipatie en activisten van onderop. Het wekt vooral positieve associaties met vrijheid en zeggenschap over het eigen leven, maar klopt dat wel met de politieke werkelijkheid?
De lokale democratie is onmachtig. Gemeenten verdienen meer ruimte om eigen beleidskeuzes te maken en te experimenteren.
De basis van dierenrechten is, filosofisch gezien, precair. Traditionele politieke theorieën zijn niet goed in staat om zulke rechten te verdedigen. In het boekje Een waardig bestaan schetst Martha Nussbaum een potentiële oplossing: haar eigen op capaciteitengerichte politiek-filosofische theorie.
Het verkiezingsprogramma van GroenLinks voor de Europese verkiezingen van mei 2014 besteedt haar eerste twee hoofdstukken ('Een sociaal Europa' en 'Meer democratie') aan een antwoord op de politieke en financieel-economische crisis in de Europese Unie. Het is echter de vraag of de antwoorden die GroenLinks formuleert daadwerkelijk haalbaar (effectief?) zijn.
Het Europa dat GroenLinks voorstaat, is van ons allen en is er voor ons allen. Hiertoe moet de Europese Unie (EU) wel hervormd worden. De maatregelen waarmee GroenLinks dit doel wil bereiken, zijn echter onrealistisch. Dat maakt het - helaas - waarschijnlijk dat het sociale Europa niet meer dan een utopie blijft.
Een centraal liberaal uitgangspunt is de meritocratie: maatschappelijke posities moeten verdeeld worden op basis van verdienste. In de kern is het de Amerikaanse droom. Je geniet zelf van je eigen successen maar betaalt ook de kosten voor je eigen falen. Volgens Jesse Klaver moeten we de meritocratie radicaal doordenken en dan komen we uit op een progressief ideaal: de Nederlandse droom.
Dwars denken, een '180 graden reactie', Den Boef mag graag suggereren dat zijn atheïstische standpunten origineel en tegendraads zijn. Helaas zijn atheïsten in hoge mate voorspelbaar en schromen ze niet om dezelfde langspeelplaat telkens weer op te zetten.
Prominenten reageren deze week op het pamflet van Wijnand Duyvendak. Vandaag Bart Snels: 'Het is jammer dat de crisis van GroenLinks nu leidt tot een koersdiscussie. Juist dan wordt de unieke positie van GroenLinks schade aangedaan.'
Het verkiezingsprogramma van het ChristenUnie. Voor de verandering heet het programma van de ChristenUnie. Dat was de campagneleus van GroenLinks in 1998. Een teken dat de partijen verwant zijn. Ze willen een groene, sociale en ontspannen samenleving.
Het verkiezingsprogramma van de SP. In de serie 'De Helling Spiekt' leest Bureau de Helling de programma's van andere politieke partijen. Vandaag schrijft Pepijn Vloemans over 'Nieuw Vertrouwen': het programma van de Socialistische Partij.