Vlees eten zou geen moreel dilemma moeten zijn. Het is een technologisch probleem dat opgelost kan worden. Vlees, vis en zuivel kunnen worden gemaakt met behulp van dierlijke cellen en micro-organismen.
Om het leven op onze planeet te behouden is een fundamentele hervorming van onze economie onvermijdelijk. Dit kan alleen als we het vertrouwen in de overheid herstellen. Een sterke overheid die met zelfvertrouwen samenwerkt met haar burgers, is noodzakelijk als we het kapitalisme nog willen keren.
Het concept rechten voor de natuur is lastig te verwerken in bijvoorbeeld een vergunningenprocedure, meent Ivo Stumpe. De meeste Nederlanders staan voor een goede belangenafweging tussen economie en milieu. Daarbinnen valt volgens hem al enorm veel te verbeteren. “Meer onderzoek naar milieueffecten, waar nodig snel normen aanscherpen, regels beter handhaven en meer mogelijkheden om vergunningen te wijzigen of in te trekken.”
Voedselproductie gaat niet alleen over ons voedsel. Een belangrijke sleutel voor duurzaamheid is het voer dat wij niet eten, en dat daardoor vaak onzichtbaar is: veevoer. Bij het vinden van oplossingen is een belangrijke rol weggelegd voor de overheid.
Vrijwel nergens leidde Grenzen aan de Groei, het rapport uit 1972 voor de Club van Rome, tot zoveel politieke opschudding als in Nederland. Toch kwamen fundamentele hervormingen niet van de grond. De oorzaken: het dwaalspoor van ‘selectieve groei’ en de economische tegenwind na de oliecrisis van 1973.
De circulaire economie is een ‘nieuw’ concept dat een oude GroenLinkse worsteling tussen milieu en economie blootlegt. Het idee van groene industrialisering is uiteindelijk omarmd, maar roept ook nieuwe vragen op. Socrates Schouten bekijkt wat er in de dertig jaargangen van de Helling constant is gebleven, en waar het denken is gaan schuiven.
We moeten succesvol beleid afmeten aan ‘brede welvaart’ in plaats van economische groei. Het boek 'Kwetsbare welvaart' voorziet het brede welvaartsbegrip van historische diepte.
GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout onderstreepte in aanloop naar de verkiezingen de grote rol van Europa bij het tegengaan van klimaatverandering. In zijn Klimaatmanifest presenteerde hij tien maatregelen, voorafgegaan door een grondige analyse, waarmee de EU het Verdrag van Parijs kan halen, variërend van het ‘Parijs-proof’ maken van het handelsbeleid, investeringen in duurzame energie tot eerlijke beprijzing van CO2-uitstoot.
De milieubelastingen die GroenLinks bepleit, zoals de kilometerheffing, stuiten op maatschappelijke weerstand en populistische kritiek. Er is een manier om in te spelen op het wantrouwen tegen fiscale vergroening: het milieudividend.
In steeds meer gemeenten gaan stemmen op voor een burgerberaad over de energietransitie. Dat geeft inwoners de kans om met betere oplossingen te komen dan politici. Maar beter voor wie? Hoe valt te voorkomen dat de lasten worden afgewenteld op groepen die niet aan tafel zitten?