Temidden van de vele crises van de laatste jaren sluiten steeds meer kunstenaars zich bij sociale en politieke bewegingen aan. Wat hebben kunstenaars en activisten gemeen, waar is er overlap en waar staan ze juist haaks op elkaar?
Tania Bruguera (Havana 1968) is een Cubaanse installatie- en performancekunstenaar. Ze studeerde in Havana en Chicago en exposeert wereldwijd. In 2008 kreeg zij in Nederland de Prins Claus Prijs. Na een optreden op het plein van de Revolutie in Havanna eind 2014 werd Bruguera opgepakt. Inmiddels is zij weer vrij, maar ze kan Cuba nog altijd niet verlaten. Haar werk is controversieel, ook onder politieke kunstenaars.
De samenvoeging van de PvdA- en GroenLinks-fracties in de Eerste Kamer is een belangrijke stap naar meer linkse samenwerking. Levert dat een broodnodig machtsblok op, of ligt het gevaar van een grijze middenpartij op de loer? Dick Pels en Jasper Blom, twee voormalige directeuren van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks, worden het niet eens.
Politieke kunst wil de wereld niet alleen verbeelden; zij wil de wereld veranderen. Politieke kunst is daarom de natuurlijke bondgenoot van progressieve politiek. Politieke kunst wil nuttig zijn. Niet door haar autonomie op te geven, maar door effect te sorteren buiten de wereld van de kunst met zijn omstreden subsidies, zijn prestigieuze musea, zijn internationale podia en zijn peperdure kunstveilingen.
Naomi Klein verbindt in haar boek 'No Time' globalisering, privatisering en marktwerking met de bedreiging van klimaatverandering. Wat kunnen linkse partijen hiervan leren?
Europa staat voor de keuze of zij populistisch links serieus neemt of zich uitlevert aan populistisch rechts. Links kan van Syriza leren dat politiek behoort te gaan om gelijkheid en waardigheid.
Zonder organisatie geen politieke invloed. Maar het huidige ledenmodel van de politieke partij staat onder druk. Hoe kan links zich in de toekomst het best organiseren? Een overzicht van de opties.
Bij een vriend van mij hangt een vergeelde cartoon aan de muur van het toilet, getekend door Hein de Kort. Twee patjepeeërs komen de volle plenaire zaal van de Tweede Kamer binnenwandelen. Eén roept: “Wat kost deze toko?” De aanwezige politici en ministers kijken verschrikt op. Het is gissen hoe oud de strip is en wat de aanleiding was. De boodschap dat ‘alles te koop lijkt’ was echter deze zomer opnieuw actueel.
“Links moet weer uit zijn schulp kruipen”, zei Bram van Ojik op het laatste GroenLinks-congres in februari. Terecht, want veel te lang heeft links zich laten leiden door een rechtse agenda. Ook wat betreft de verzorgingsstaat.
Als reactie op aanslagen in Parijs en Kopenhagen stelt links zich pal achter de vrijheid van meningsuiting. Dit debat heeft verdieping nodig. Want hoe zit het met de gelijkheid? Links moet het verhaal van de botsing der culturen weerspreken.