De klimaatbeweging moet weg van het ongefundeerd spreken over hoop. Het is tijd voor wanhoop. En daaropvolgend: woede.
Als makkelijk te produceren kunst stellen memes progressieven in staat massaal hoop te delen. Het is een efficiëntere 'hoofdlijn naar utopie' dan andere kunstvormen.
Als er één onderwerp is waarbij framing een cruciale rol speelt, dan is het wel wonen.
Taal vormt het fundament van onze manier van denken, communiceren en begrijpen. Toch is het vermogen van taal om de werkelijkheid te beschrijven beperkt. Hoe kunnen we weer ruimte maken voor zintuiglijke waarneming en intuïtie?
Wat een land stilhoudt, onthult vaak meer dan wat het openlijk bespreekt. In 'Rood Geheugen' – een veelgeprezen boek van voormalig Guardian-correspondent Tania Branigan – onderzoekt zij hoe China worstelt met de herinnering aan de Culturele Revolutie.
In het familie-epos van Roline Redmond wordt de blues meerstemmig gezongen door vrouwenstemmen. Sterke vrouwen die allen de last van hun geschiedenis op hun schouders dragen; die hun dochters kwetsen zoals zij zelf gekwetst zijn; maar niemand uit hun kudde laten vallen.
Met 'De weg naar vrijheid' levert Joseph Stiglitz waardevolle bouwstenen voor een politieke herijking van links.
Wat we zeggen, hoe we dat brengen en waarom we bepaalde woorden kiezen, is van essentieel belang. Niet alleen in de politiek of de wetenschap, maar in alle aspecten van het leven.
Framing heeft ten onrechte een slechte naam, betogen Tim 'S Jongers en Arjan Reurink. Want zonder framing geen ideologische strijd.
De dominante taal van duidelijkheid en daadkracht schept een cultuur van bekvechten en beledigen, die in het voordeel werkt van populistisch rechts.