Voor linkse partijen blijft het migratiedebat een heikel punt. Verkiezingsprogramma’s staan bol van de doordachte beleidsplannen, maar wat is een stevig narratief tegenover het extreme en feitenvrije dominante geluid?
Hoe vaak ik afgelopen week wel niet het artikel over linkse politiek van Jesse Frederik van de Correspondent kreeg doorgestuurd? Ik ben gestopt met tellen. Hij raakt duidelijk een snaar en zwengelt interessante discussies aan binnen de linkse bubbels.
Framing heeft ten onrechte een slechte naam, want zonder framing geen ideologische strijd. Een politieke partij die niet aan framing doet, vervalt al snel in technocratische politiek: een overload aan beleidsvoorstellen zonder een duidelijk beeld van waar die partij nou echt voor staat. Of ze vervalt in machtspolitiek, waarbij niet ideologische overtuigingen maar kiezersonderzoeken de koers dicteren.
In hun Willem Dreeslezing stellen Noortje Thijssen en Tim ‘S Jongers de actualiteit van de gedachten van Willem Drees aan de orde. Wat kunnen we van Drees leren in de hedendaagse strijd voor bestaanszekerheid en klimaatrechtvaardigheid? En waarom is daar brede linkse samenwerking voor nodig?
De centrale stelling van Tom van der Meer in zijn boek 'Waardenloze politiek' is dat de Nederlandse politiek de kunst van het politiek conflict verloren heeft. Maar je kunt niet verliezen wat je nooit hebt gehad.
“The trouble with socialism is that it takes up too many evenings.”
Progressieven moeten zich niet in een positie laten dwingen waarin ze alle bestaande instituties moeten verdedigen.
Hoe wordt links weer de beweging van het vrije genieten?
Onderzoeker Ico Maly van Tilburg University wil dat links leert van de manier waarop extreemrechtse partijen digitale media gebruiken. Niet met kortetermijnuitspraken om de volgende verkiezingen te winnen, maar met het beeld van een ideale samenleving als stip op de horizon.