We staan aan de vooravond van de groene revolutie, die de zware industrie ingrijpend zal veranderen. Als progressieve politici moeten we daarom nu met stevige plannen komen die zorgen dat de 120.000 werknemers niet de dupe worden van de energietransitie.
Nederland struikelt van crisis naar crisis. We beleven het slotakkoord van decennialang beleid gericht op de korte termijn, met een fixatie op oneindige groei en het zelfredzame individu in het middelpunt van de aandacht. Verder dan compenseren en het afkopen van sociale verschillen komt de overheid niet meer. Het is hoog tijd voor een nieuw beginakkoord waarin de lange termijn voorop staat, met de nadruk op de eindigheid van natuurlijke hulpbronnen en de focus op de kwetsbaarheid van het individu.
Naomi Klein verbindt in haar boek 'No Time' globalisering, privatisering en marktwerking met de bedreiging van klimaatverandering. Wat kunnen linkse partijen hiervan leren?
Europa staat voor de keuze of zij populistisch links serieus neemt of zich uitlevert aan populistisch rechts. Links kan van Syriza leren dat politiek behoort te gaan om gelijkheid en waardigheid.
Zonder organisatie geen politieke invloed. Maar het huidige ledenmodel van de politieke partij staat onder druk. Hoe kan links zich in de toekomst het best organiseren? Een overzicht van de opties.
“Links moet weer uit zijn schulp kruipen”, zei Bram van Ojik op het laatste GroenLinks-congres in februari. Terecht, want veel te lang heeft links zich laten leiden door een rechtse agenda. Ook wat betreft de verzorgingsstaat.
Als reactie op aanslagen in Parijs en Kopenhagen stelt links zich pal achter de vrijheid van meningsuiting. Dit debat heeft verdieping nodig. Want hoe zit het met de gelijkheid? Links moet het verhaal van de botsing der culturen weerspreken.
Met de verkiezingsoverwinning van Syriza in Griekenland en de groei van Podemos in Spanje is links weer in opkomst in Zuid-Europa. In West-Europa is van zo’n opleving weinig te zien. Dat kan anders.
Als het oversteken van een kruispunt dat bedekt is met skateboards, wankelend en voorzichtig; zo verbeeldt het kunstenaarsduo Barking Dogs United achterop deze Helling het risico van onzekere tijden. Elk moment kun je een lelijke uitglijder maken, verkeerd terecht komen en erger nog: wanneer je alleen bezig bent je evenwicht te bewaren in het hier en nu, kon je wel eens uit het oog verliezen waarheen je op weg bent.
Tijdens de laatste Franse presidentsverkiezingen zei Marine Le Pen dat ze een 'présidente du quotidien' wilde worden, een president van alledag. Het geeft te denken dat juist extreemrechts de zorgen van alledag weet te kapen en het persoonlijke politiek maakt. Links moet weer een emancipatiebeweging worden. Verbind de burn-out van de planeet met een strijdbare analyse van Big Tech en de groeiende controlesamenleving, waarin publieke waarden eroderen en het leven verder versnelt.