De overheid heeft zich steeds meer teruggetrokken uit wijken en buurten. Met als gevolg een achteruitgang van de voorzieningen voor de bewoners. Toch valt er welvaart terug te brengen in de wijk bijvoorbeeld met Community Wealth Building. Waar komt het concept vandaan en hoe werkt het?
Niet de Zuidas, maar juist het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost is de rijkste plek van Nederland: rondom de Johan Cruijff Arena wordt per vierkante kilometer het meeste geld verdiend. Toch is daar armoede, zijn inkomens en banen onzeker en is de ongelijkheid groot. Hoe kan op één plek zoveel rijkdom en tegelijk zoveel armoede bestaan? Omdat veel van het verdiende geld wegvloeit zonder dat bewoners meeprofiteren. Dat kan anders! Een gesprek met de Amsterdamse gemeenteraadsleden Simion Blom, Imane Nadif en Femke Roosma over hun motivaties achter Community Wealth Building (CWB), hun ervaringen in Zuidoost en hun toekomstbeeld voor het veelbelovende stadsdeel.
Het kapitalisme werkt niet meer. Het werkt niet meer voor gewone mensen en maakt onze aarde kapot. Veel mensen voelden dit al na de financiële crisis van 2008 en de coronacrisis lijkt het definitieve zetje te hebben gegeven. Het aantal boeken met radicale voorstellen groeit enorm snel. Ook in Nederland is het gaan schuiven. Een betoog voor een welzijnseconomie die ons allemaal verrijkt.
Van links tot rechts: iedereen pleit voor een politiek gericht op banen en een leven in het teken van betaald werk. Socioloog Marguerite van den Berg laat een fundamenteel ander geluid horen in haar recente boek ‘Werk is geen oplossing’. Ze wil af van de focus op betaald werk en ze wil machtsverhoudingen omdraaien door werknemers bewust te maken van de macht die ze hebben.
In haar eerste jaar als wethouder kreeg Marianne Smitsmans te horen dat ze te vaak buitenshuis was. Het tekent de aanpak van Smitsmans, kind uit een Roermondse volkswijk: de voeten in de klei, de handen uit de mouwen, en praten mét de mensen die problemen hebben – niet óver hen. “GroenLinks is nog veel te intellectueel bezig.”
De partijen op links kwamen de afgelopen jaren op voor dieren, de planeet, het klimaat, vluchtelingen, migranten, een duurzame economie, de open samenleving en onderdrukte culturele minderheden. De arbeidersklasse is op dit moment anti globalisering, vóór protectionisme en tégen immigranten. Maar links moet de onderklasse niet in de steek laten en uit haar liberale bubbel komen.
Het sociale zekerheidsstel staat onder druk. Valt het alleen te redden door grenzen te sluiten of twee soorten burgers te creëren? Een boekbespreking over twee andere opties: Isabel Lorey stelt haar hoop in alternatieve gemeenschappen, terwijl een bundel onder redactie van Peter van Lieshout voorstellen doet voor institutionele verbeteringen.
In het hele land stappen iedere bestuursperiode weer raadsleden, fractievoorzitters, wethouders en burgemeesters op die achteraf spreken van een ‘verziekte’ sfeer of zelf onder vuur liggen vanwege verstoorde verhoudingen in het gemeentebestuur. Nu zijn conflicten, vertrouwensbreuken en ruwe gewoonten niets nieuws in de lokale politiek. Problematisch is het als deze een negatieve bestuurscultuur
De winst is groot, maar of GroenLinks het pluche werkelijk bereikt, was bij het ter perse gaan van deze Helling allesbehalve een zekerheid. In België deden de zusterpartijen van GroenLinks, Groen en Ecolo, al ervaring op. Die zijn confronterend: frustraties, interne strijd en electorale nederlagen liggen op de loer.
Kate Raworth heeft een punt met haar kritiek op economen. Maar om de economie daadwerkelijk binnen de donut te krijgen, is verandering vanuit de politiek minstens zo hard nodig, stelt emeritus hoogleraar milieueconomie Aart de Zeeuw.